Kuhn'un felsefesindeki en yaygın kavram “paradigma” kavramıdır. Kuhn'a göre bir paradigmanın başlıca dört kurucu öğesi vardır:

1. İlk öğeye “simgesel genellemeler” ( “symbolic generalization” ) adını verir. Bunlar doğa yasalarını andıran ancak bilim adamlarınca tanımlama olarak anlaşılan önermelerden oluşur. Bu önermeler sınamaya tabi tutulmaz. Simgesel bir genelleme yanlışlanamaz. Örneğin Newton'un ikinci yasası (güç - kitle x hız) uzun bir süre güç'ün tanımı olarak; Ohm yasası da (iletkenlik = gerilim/dirençıı iletkenliğin tanımı olarak anlaşılmıştır. Bugün de geçerli olduğuna inanılan bir başka örnek «hız = mesafe/zaman» önermesidir. (Bu önermenin yanlışlandığı düşünülebilir mi?) 2. İkinci kurucu öğeye Kuhn metafizik öğe der. Şu tür inanışlardan oluşur: Isı hareket enerjisidir; algılanabilir olayların nedeni atomlardır güç alanlarıdır vb.; bir gazın molekülleri rasgele hareket halinde olan küçük esnek bilardo topları gibi davranır vb.

3. Kuhn üçüncü öğeye “değerler” ( “valuesn ) adını verir. Ancak bunlara “kuramötesi” ( “metateori” ) ölçütler dense daha doğru olur: Zira burada söz konusu olan niceliksel öndeyiler niteliksel öndeyilerden daha iyidir “kuramlar daha basit ve daha tutarlı olmalıdı” gibi değerlerdir.

4. Dördüncü öğe “örnekler” ( “exemplars” ) adını alır. Kuhn'a göre kitabının en az anlaşılmış bölümü bu öğeyle ilgili olandır. Kuhn şunu anlatmak ister: Bilim adamları eğitimleri sırasında bir dizi standard problemi çözmeyi ve bir dizi standard deney yapmayı öğrenirler ve böylelikle nesnelerî ve olayları sözle ifadesi ya da birtakım önermelerle özetlenmesi olanaklı olmayan ortak bir bakış açısıyla görmeye başlarlar. “Örtük bilgi” ( “tacit knowledge”) edinirler. Bir dizi ortak “örnekler” i benimserler. Doğurduğu kuramsal soruları çözebilmeksizin ya da onu sınayabilmeksizin bir doğa yasasının ne dediğini anlamak bir anlamda olanaklıdır. Ancak bunun için doğa yasasının ifade edildiği önermenin ötesinde bir şeye gerek vardır. Bu da “örneklerine ilişkin bilgidir.