Konu: Asker Mektupları, Askere mektup

AŞKIMM....


Uzaklardan bir ses olmanı isterdim bir selam bir nefes... "Üşüme" diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim bir kol... "Özledim" deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim. Kınalı bir bahar gibi umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna ağlasaydım doya doya ... Geçerdi üşümesi yüreğimin geçerdi üşümesi içimin kirpiklerimde yağmurlar dumanlanmazdı biliyorum...

Seninle suları yeşil bir ırmağın kıyısında buluşmak saçlarının kokusundan öpmek içime çekmek ve serin soluğundan içmek sana sarılmak kucaklamak uçmak isterdim

Ama nafile aramızdaki bütün yollar kapalı... Bütün dallar kesik... Yokluğun buz gibi soğuk... Karakıştaymışım gibi üşüyorum... Yüreğim donmuş sanki gözlerim de...
Ateşler içinde bedenim... Öyle bir üşüme ki hiç bir şey ısıtmıyor artık. Bütün uzuvlarım uyuşmuş. Ezip geçiyor ruhumu acılar...

Yoksun işte kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi. Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde ağrılı şiirler topluyorum gecelere...
Bilirim sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır; yakmaktır yüreğini yangınlarda. Ama ben üşüyorum. Yokluğun buz gibi soğuk. Yakacak bir şeyimde yok
Ağlıyorum buza dönüşüyor gözyaşlarım Ağlıyorum akıp gidiyor gözyaşlarım çağlayanlara Bakakalıyorum ardından çaresizAh! bir el olsan dokunsan alnıma okşasan saçlarımı bir anne şefkatiyle.. Geçerdi ağrısı başımın geçerdi biliyorum... Bir gül olsaydın bahçemde koklasaydım nefes nefes çekseydim içime derin derin... Bir göz olup baksaydın gözlerime çekip alsaydın içindeki hüznü... Ah! bir bilsen nasıl sevinirdi yüreğim nasıl sevinirdi dudağımdaki gelincik kapımdaki akasya...

Susuyorum artık derin derin... Ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı gibi... Oysa ne kadar çok hasretim konuşmaya anlatmaya anlaşılmaya... Oysa ne çok istiyorum tüm bedenimden söküp almanı yalnızlığımı söküp almanı hicranımı bir tılsımla...

Yüreğim kanrevan yüreğim yorgun dikenler acımasız ayaklarım kırık koşamıyorum artık doruklara menzil uzak...

Gel yüreğim ol cangülüm her ölümümde yeniden hayat ver bana. Elim ol ayağım ol canım ol... Gecem - gündüzüm ol... Ağlayan gözlerim ol her damlada yeniden doğur beni yeniden doğur umudumu. Her öldüğümde yeniden yarat ki seni ne kadar özlediğimi anlatayım yeryüzündeki canlı - cansız varlıklara seni ne kadar çok sevdiğimi anlatayım ...

Önce sen gel sevgilim solmadan resimler şiirler sislenmeden... İslenmeden geceler ... Sonra ölüm gelsin...

Yoksun işte kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi.Bense yine sensiz senli günlerin hasretiyle aynı yerde beklemekteyim.. bitsin artık yeter

Seni öyle özLedim ki ...;


Gözlerimden akan yaşlar gibi damla damla...

Yüreğimin dinmeyen acısı gibi kana kana...

Ben seni böyle sevdim.
Seni öyle özLedim ki ...;

Her gece seni sabâhladım yudum yudum...
Özlemin büyüdü içimde alev alev...
Ben seni böyle sevdim.
Seni öyle özLedim ki ...;

Yaprakların dalları sardığı gibi yeşil yeşil...
Toprağın yağmuru sevdiği gibi ıslak ıslak...
Ben seni böyle sevdim.
Ben seni çokkkkkkkkk sevdim

çünkü orda sağ erimiz yoktur

23 Temmuz 1915........saat 14:00....

Çok sıcak bir gündü..ortalık kaynıyordu.Düşman karadan denizden top ateşine başladı.

üç saat sonra siperlerde kimse kalmamaıştır diyede süngü hücümüna başladı.

ömer çavuşun taburu en önde ingilizleri karşıladı.siperler dardı.Süngüler tüfeklerden çıkartıp ellerinden aldılar.Süngü bıçak gıcırtısı kazma kürek şakırtısı yumruk...sille..ingilizlerle boğaz boğaza geldiler...

Siperler bir anda ceset doldu taştı..Ön tarafta olup biteni anlamak için hemen arkada saf tutumuş 2. tabur komutanı emir subayını ileri gönderdi.Emir subayı ilerde Ömer çavuşla karşılaştı..''vaziyet nasıl ömer çavuş ?'' diye sordu.cevap şuydu:

-Tabur subaylarından kimse kalmadı.

Bir an duraklayıp devam etti Ömer çavuş;

-Erattanda pek kimse kalmadı.

Sonra önüne yıktığı başını kaldırdı:

-Ama sağlam ingilizde bırakmadık....

''siperlerin hepsi elimizdemi ? '' sorusuna ömer çavuşun verdiği cevap bütün gayretlerimize rağman anlatacaklarımızı anlatmaktan aciz kaldığımız kahramanlığın ve fedakarlığın nasıl gerçekleştiğini çok sade fakat bir okadar güçlü şekilde anlatmaktadır;

-Yusuf efendi siperlerinin üç mangalık kısmında düşman var...ÇÜNKÜ ORDA SAĞ ERİMİZ YOKTUR.....

Antepli Şahin Bey'in mektubu

Antep'i 15 ocak 1919 da işgal eden ingilizler 29 ekim 1919 da şehri fransızlara terk etmeye başlamıştı...Antep direnecektir..Antep bu toprakların düşmana mezar olacağını tarihe bir kez kazıyacaktır....

Antepli Şahin Bey'in Fransız garnizon komutanına yazdığı mektup tarihimiz şeref levhaları arasında yer almaktadır...

"Kirli ayaklarınızı bastığı şu toprakların her zerresinde Türk kanı karışıktır.Her bucağında atasının mezarı vardır..Adı belli olmuyan zamanlardan beri türkler bu topraklarda yaşamaktadır.Türk bu topraklara ..bu topraklarda Türke ısındı kaynadı...

sade siz değil bitün dünya bir araya gelse bizi bu topraklardan ayıramaz.....

Sonra sen hiç ömründe "Türk esir yaşamaz" diye duymadın mı? Namus ve hurriyet için ölüme atılmak ise bize ağustos ayında soğuk su içmekten daha tatlı gelir...

sizler canı kıymetli insanlarsınız...

çatmayın bize...

Bir an evvel topraklarımızdan savuşup gidin..yoksa kıyarız canınıza...


21 şubat 1920/Antepli Şahin...

ŞEHİDİM ANNEM

Davullarla zurnalarla uğurladın beni Asker Ocağına elimde bir valiz bir de ceketim vardı.

Kalın kazaklarımı koymuştun; oğlum oralar soğuk olur üşütme diye.

Ana kucağı derler Asker Ocağına. Gerçekten öyleymiş. Üşümüyorum annem.

Demiştin ya kendine iyi bak oğlum diye babama da söyle; insan tek kalınca üzülür içlenirmiş

Biz burada binleriz on binleriz annem. Hepimiz ana baba çocuğu Askeriz MEHMETCİĞİZ annem...

Dağlarımızı saran çakallardan temizlemeğe çalışıyoruz annem

Yıllarca Kardeş bildiklerimizde belki aynı fırından ekmek yediğimizden

Aynı vatanın havasını yıllar yılı soluduğumuzdan

Şimdi nifak tohumları ekenlerin hizmetinde olanlardan

Biz dimdik ayakta çakı gibi askeriz. NEFERİZ ANNEM...

Az kaldı annem.30 gün... Sonra hep birlikte olacağız. Vatan borcumu bitirip sizlere kavuşacağım.

Annem benim pamuk annem babama söyle kurbanımı aslan oğlunun koçunu unutmasın...

Buralarda düşman uyumuyor annem. Gecemiz gündüzümüz kalmadı Sakın sakın şikayet ettim zannetme... Biraz önce postallarımı boyadım silahımı temizledim.

Vatan toprağında Şırnak' ta Nöbetteyim beklemedeyim sınırdayım annem...

Birkaç gündür yoğunlaştı it sürülerinin saldırıları annem

Ama sen üzülme ağlama annem beni bugünler için yetiştirmedin mi?

Hani çok sevdiğim siyah montum vardı ya; sakın kimse giymesin diye tembihlediğim.

Kardeşim Ahmetim çok severdi bırak giyinsin... kader bu belki döner belki hiç dönemem..

Yirmi kişiyle uğurladığın hasretiyle yandığın ASKER oğlunu belki binlerle karşılayacaksın Annem...

Haziran 1995 gece yarısı saldırıya uğradım Kurşun yedim Ölmedim annem.

Parola VATAN İşareti NAMUSTUR derdin. Namusum uğruna can verdim annem.

Bana verdiğin tertemiz helal sütüne layık olmaya çalıştım düşmana kalleşe yol vermedim

Ben ölmedim annem. Metinler Mehmetler Ahmetler Süleymanlar Yunuslar Yusuflar...

Kısaca MEHMETCİKLER ölmez. Hakkını helal et benim canım annem...

Annem; YARİME söyle beni beklemesin karalar bağlamasın beyaz duvak yerine

Bana kısmet değilmiş onunla bir yuva kurup aynı yastığa baş koymak çocuklarımızı büyütmek...

Annem söyle ona; dünyada istediğim tek şey; işten geldiğim zaman evimin kapısını onun açmasıydı...

Söyle ki; ondan ve hayallerimden ayrılmama sebep olanlar Mardin'de Şırnak'ta ve Ankara'dalar...

Benim milletimi temsil ediyorlar mecliste. Çakallar düz ovaya indiler siyaset yapıyorlar annem...

Biz askerlikten kaçmadık Kantinde askerlik yapmadık

Düzmece rapor alıp askerlikten de muafta tutulmadık.

Biz Biz hiçbir zaman YAN GELİP Yatmadık KELLE olmadık ŞEHİT olduk annem...

Al Bayraklara sarılı küçük bedenlerimizle dev olduk geçit vermedik.

Biz Vurulduk ama BİTMEDİK annem...

Bayramlarda elini öpmeğe gelemiyorum Üzülme Annem ama sen sakın beni ziyaretsiz bırakma Biliyorsun ŞEHİTLER; Şehit olunca değil UNUTULUNCA ÖLÜRMÜŞ sen sakın beni unutma!!!

Başını dik tut Onurlu gururlu ol sen ŞEHİT annesisin... Ağlayıp kalleşleri sevindirme...

Üzülme ben hep sizinleyim; otobüste dolmuşta evde ve dükkânda... Kısaca Yüreğinizdeyim...

Bekleme beni güzel annem... sizlere hem çok yakın hem de çok uzaklardayım...

Dönemem gelemem sizleri bir daha göremem annem... Sana sarılıp artık öpemem.

Hakkını helal et annem. Sen de; vatan toprağım güzel insanlarım...

Dedim ya; Ben ŞEHİDİM Bingöl Dağlarında Gabar'da Şırnak' ta Nusaybin'de Van'da

Vatanın her karışındayım. Artık Tüm Türkiye'nin Şehidiyim...Görevimi tamamladım annem...

Evim artık EDİRNEKAPI şehitliği... Mermerden Mezar taşım. Başucumda iki resim; biri Ay yıldızlı bayrağım diğeri benim resmim. Üstünde al al açan çiçeklerim. Toprağa düştüm Çiçek oldum... Çiçeklerimi soldurma annem...

Bir Bölük Komutanının Mektubu


--------------------------------------------------------------------------------

ÇANAKKALE 24 Temmuz 1915'te düşman Seddülbahir mıntıkasında ikinci hatta bulunan bölüğümün İlderesi'ni takiben Gaziler Tepesine yetişmek için silaha sarıldıkları bir günde bütün bölüğe misal olan fedakar dört neferin kahramanlıkları:

Sabah güneşinin doğmasıyla birlikte yüzlerce topun soğuk namlusundan müthiş seslerle çıkan mermilere asabiyetle yumruklarını sıkan askerlerim düşman üzerine atılmak ve onları yere sermak için dört gözle bekletilen ileri hareketin emrini aldı. Gazileri takviyeye gidiyorduk . İlderesi düşmanın yüzlerce mermisin düştüğü yer olup buradan geçmek biraz tehlikeli ise de düşmandan intikam için bütün bedenleri titreyen a****** din kardeşlerine yetişmeğe mani olan her şeye bir alakalı bakışla fırlayarak ileri atıldılar. Yol üzerinde her nasılsa düşman mermisinden ateş alan bir sandık cephane yolu bütün bütün kapamışdinivatanı milleti için yoldan geçmeye çırpınan bu Türk kalpleri civardan tedarik ettiği kum torbalarını omuzlayarak yanan sandık üzerine hemen dördü birden atıldı. İki saniye sonra sandık torbalar altında kalmış ve yolumuza mani olacak müşkülat ortadan kaldırılmıştı. Bu dört askerin cesareti ve fedakarlığı sayesinde İlderesi yolu açıldı. Tam zamanında Gaziler'de bulunan silah arkadaşlarını yetişmek mümkün oldu ise de Ethem Onbaşı ismindeki nefer bu vazifeyi yerine getirdikten sonra sol kalçasından şarapnel misketi ile yaralanarak şu sözleri söyledi: "Bir senedir kullandığım silahımla hunhar düşmana bir kurşun atmadan hastaneye gidiyorum. Bari benim intikamımı siz alın" diye ellerime kapandı ve sulu gözlerinden yaşlar akıtarak ayrıldı. Bu dört yavrunun azmini değil kurşun süngüler toplar bile kesemediğinden kahramanca haraketleriecdatımızın Osmanlı Tarihindeki sırasına geçmekle gelecek nesillere yadigar olmak üzere isimlerinin zikr olunmasını görev bilirim.

Hani Nerdesin

Dün gece şehre yağmur yağıyordu
Yüreğime ise yalnızlık..
Karanlık odamda
Sana yazdığım tüm şiirleri okuyunca
Yağmura eşlik etti gözbebeklerim
Islanmıştı düşlerim ve üşüyordu ellerim
Ağladığımı bir bilsen
Gelirdin biliyorum
İşte ağlıyorum Ekim yağmurlarına karışıp
Hani nerdesin ?

Avuçlarımda sana açan tomurcuklarım yanıyor
Ciğerlerimde ise sevdan…
Küllere döndü içimdeki yangınlar
Düşüncelerimi esir aldı intizarınla yanılgılar
Yanıyor tüm umutlarım
Yandığımı bir bilsen
Gelirdin biliyorum
İşte İbrahim gibi ateşlerde yanıyorum
Hani nerdesin?

Yoksun işte
Meriç nehri durgun sanki akmıyor
Deniz suskun sanki bana ağlıyor
Kalemim sustu sensiz her gece sanki ölüme pusu
Hayatımın son deminde akbabalar üşüştü düşlerime
Ölüme koştuğumu bir bilsen
Gelirdin biliyorum
İşte hücrelerimden kanım çekiliyor
Hani nerdesin ?