Foruminci.net

Teşekkür Teşekkür:  0
Beğeni Beğeni:  0
Beğenmedim Beğenmedim:  0
Gösterilen sonuçlar: 1 ile 2 ve 2

Konu: Anne Üzgünüm Ama Ben Bu Ülkeden Gitmek İstiyorum

  1. #1
    Nothing heard/said DilinJokeri - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    17.09.2010
    Bulunduğu yer
    ATATÜRKİYE
    Mesajlar
    48.318
    Post Thanks / Like
    Blog Girişleri
    17
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tecrübe Puanı
    1000

    Standart Anne Üzgünüm Ama Ben Bu Ülkeden Gitmek İstiyorum

    Anne üzgünüm ama ben bu ülkeden gitmek istiyorum!



    Aslında zerre istemiyorum! Ama sanırım hayatlarımızın harcanmasından boşa kürek çekmekten güzel yüzlü çocuklar ölünce yapılan haberlerle tanışmaktan yoruldum.

    Sabahtan pirinci suya koymuş olabilirsin akşam pilav yapmak için…
    Giysilerin yatağın üzerinde olabilir; odan sen eve gelince toplanacaktır…
    Televizyonda iki ayar yapıp dizini kaydedebilirsin gece izlemek için.
    Ama… Anne sen de biliyorsun ben de.
    Sabah keyifle çıktığın o eve boktan bir nedenle dönemeyebilirsin çünkü Türkiye’desin!
    Bu ‘yan baktın’ da olur trafik kazası da bir sağlık skandalı da kapanmayan bir çukur da… Çünkü Türkiye’desin.
    Ve her şey olunurken bir tek rezil olunmayan bu ülkede her kötü şeyin cezasız kalacağını bilirsin.



    BÜNYEYE ZARAR

    Annem Jülidem güzelim…

    “En değerli varlıklarım sizlersiniz; birlikte daha çok vakit geçirelim” diyorsun; hep bir arada olalım istiyorsun.
    Ben de aynı şehirde olsak bile seni özlüyorum.
    Ama anne kaçmak istiyorum; daha az kaygılı daha hafif daha huzurlu bir hayatım olsun istiyorum.
    Çok uğraşıyor pek zorluyorum. Ama ben bu bünyeyle bu ülkede çok yoruluyorum.

    BİR AVUÇ MUTLULUK İÇİN

    İnsanlar iyi hissetmek için öğreniyor seviyor sevişiyor komşu saksıdan sardunya aşırıp köklendiriyor yiyor yediklerine dikkat ediyor geziyor anne-baba oluyor göğe bakıyor yazıyor yüzüyor yeşilin tadını çıkarıyor koşuyor içiyor tutuyor harcıyor sarılıyor alıyor veriyor çalışıyor çok çalışıyor doğuruyor bakıyor sabrediyor izliyor…

    Ama bu coğrafyada artık insanların iyi hissetmesini sağlayan her şeyin boşa gitmesi için birkaç saniye yetiyor.



    KORKUYORUM ANLIYOR MUSUN?

    Seninle hep gurur duymuşumdur. Bir kez bile bana “Evlenecek misin?” diye sormayan bir anne olduğun için.
    Hiç huyun değilken şimdilerde “Torunum olsa!” diyorsun.
    Ama annem korkuyorum anlamıyor musun
    Daha iki ay önce 20’lerindeki gülen suratlı gençleri el ele öldürdüler yan yana toprağa koydular.
    Daha üç gün önce… Kaç kişinin öldüğüne bile hakim değiliz. 100 kişi ne demek anne?
    Ya yaralılar? 200 yaralı ne demek! Yıllar önce dedemi hatırla; Bakırköy’deki Çetinkaya Mağazası’na molotof kokteyli atıldığında ‘yaralı’ denip geçildiğinde sonrasındaki aylar boyunca süren tedavileri hatırla…
    Daha ölenler toprağa kavuşmadan çıkan kavgaları görüyorsun.
    Deli gibi kavga ederek birbirimizi yiyerek daha da ayırarak ayrılarak kahrolarak kahrederek kınayarak uğurluyoruz sevdiklerimizi…



    ‘NASIL KIYARSINIZ?’ DERLER YA…

    Ankara’daki bombalama günü beni nakavt eden hisler pazar günü hiç tanımadığım bir genç kızın Şebnem Yurtman’ın gülüşünü görünce hırsa nefrete isyana dönüyor!]
    Ne güzel insanlar ne hikayeler var… Artık dayanamıyorum.
    Hayatım boyunca siyaseti sevmedim hâlâ da sevmem. Baya baya siyaseten iki kez işimden oldum; işlerimizden olduk biliyorsunuz.
    Koca koca adamlardan büyük büyük konuşanlardan daha yürekli olmadığım bir yerde olmak istiyorum.
    Düşündüğüm düşündüğümü söylediğim giyindiğim içtiğim güldüğüm yazdığım mutlu olduğum için yargılanmayacağım suçlanmayacağım bir yerde olmak istiyorum.



    KARA SAYFALAR

    Bunları da geçtim. Çok basit isteklerim var.]
    Bilimden spordan sanattan edebiyattan tarihten magazinden konuşmak istiyorum.
    Twitter’a bir şey yazmadan önce ülkede yer yerinden oynamış mı diye gündemi kollamak istemiyorum.
    Instagram’da ayda bir kara sayfalar paylaşıyoruz farkında mısın?
    İyi hissettiğim her an suçluluk hissetmek mutluluğumu paylaştığımda da kınanmak istemiyorum.
    Güvende hissetmek istiyorum.
    Beş ay sonrasına bilet alanlardan olmak istiyorum.
    Hak hukuk kural çizgi istiyorum. Artık azarlanmak istemiyorum.



    BiRi UTANABiLiR Mi?

    Hayatımı ‘seçim zamanı’na göre ayarlamadığım oyumun başında durma ihtiyacı hissetmediğim bir yerde olmak istiyorum.
    100 vatandaşı terör saldırısıyla ölmüşse bir hükümetin yetkililerinden “Seçim çalışmaları aksadı” “Güvenlik zaafımız yok” “Tren garı da zarar gördü” “İstifa mı; ı-ıh! (hatta sırıtma)” “Başka ülkelerde de oluyor” cümlelerini duymak is-te-mi-yorum.
    Biri de artık utansın istiyorum!
    Ha kaçsam ne olur onu da bilmiyorum. Çünkü dokuz yaşındaki bir çocuğun benim barışım için öldüğü bilgisi hangi coğrafyada olursam olayım bana ağır gelir; farkındayım…


    Nilay Örnek
    Sözcü
    tüm yaralarım gerçek ama onları bana veren tüm insanlar yalan ..

  2. #2

    www.foruminci.net

    Logic@ - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    22.02.2009
    Bulunduğu yer
    @frminci
    Mesajlar
    28.149
    Post Thanks / Like
    Blog Girişleri
    1

    Sosyal Aglarim

    Follow Logic@ On Twitter
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tecrübe Puanı
    1000

    Standart

    Ben de inadına kalmak ve alayına meydan okumak istiyorum. Bırakıp gitmek bana göre değil.





    Üstüne imza tanımam!!

    Eğer bir gün benim sözlerim bilimle ters düşerse bilimi seçin.

    www.foruminci.net


Bu Konudaki Etiketler

Yetkileriniz

  • Konu Acma Yetkiniz Yok
  • Cevap Yazma Yetkiniz Yok
  • Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
  • Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok
  •  

  • Şikayet, Telif hakları ve Yasal bildirimler için tıklayın.
  • .

    İletişim: [email protected]