8. sınıfın sonuydu onunla tanıştığımızda.Arkadaşım vesilesiyle tanıştık nette o istanbuldaydı.Birbirimizden hoşlandık.Arkadaşım bana onun kanser olduğunu söyledi.Benim için bunun bir önemi yoktu.Birkaç gün sonra çıkmaya başladık.Kendisi bana hasta olduğunu ve eğer onu bırakırsam bunu anliyacağını söyledi.Ben bırakmadım onu.Bir ay sonra beni görmeye geldi istanbuldan.İlk defa yanyana geldiğimizde birbirimizi yıllardır seviyormuş gibiydik.3 gün hayatımın en güzel günüydü.İstanbula döner dönmez hastalanıp hastahaneye yattı.Hastahanede olmasına ramen gece 12 den sabahın 4 ne kadar telefonda konuşuyorduk.Ailesiyle tanıştırdı beni ablaları ve annesiyle sürekli irtibattaydık.Eylülün başlarinda ailem tatile gitti ben evde kaldım 4 günlüğüne.Doktorundan özel izin alıp yanıma geldi 4 günün sonunda birbirimize sarılıp ağlayarak veda ettik.Sanki bir daha birbirimizi göremeyeceğimizi hissetmiştik.O döndükten sonra annesi beni aradı bir gün ilik nakli olması gerektiğini ve onun bunu istemediğini söyledi.Ben napıp edip onu ikna ettim fakat ilik daha bulunamadan aralık ayının başında ağırlaştı.Ağrılarına katlanamaz duruma geldi.Acı çekmesi beni öldürüyordu.25 aralık pazartesi günü 2 tane sınavım vardı hiç yapmadığım birşey uapıp telefonumu kapattım.Okuldan eve döndüğümde saat 3:30 du.Annem bana onun çok hasta olduğunu ailesinin beni arayıp ulaşamadını söyledi.Hemen telefona sarıldım ablası açtı telefonu ve konuşamayacağı söyledi.Yarım saat geçti üstünden ablası beni aradı.Bana telefonu onun kulağına koyucağını sakince ona birşeyler söylememi istedi.O an ona tek söyleye bildiğim onu sonsuza kadar seveceğim ve unutmayacağım oldu ve bir anda telefonun diyer tarafında feryatlar koptu.Bitmişti ilk aşkım ilk gözağrım gitmişti.Kendimi anlatmama bile gerek yok.Sonra öğrendimki telefonda son söylediklerimden sonra ablasına bakıp oh çektikten sonra öldümüş.Aradan onca sene geçmesine ramen ailesiyle hala görüşüyorum evli olmama ramen hatırladıkça içimden bor şeyler koptuğunu hossediyorum. : (((