Yazacak o kadar çok şey varken yazmaya dahi yüreği yetmiyor insanın. Söylenecek cümleleri bir araya toplayamıyor yürek.
Yorgun bir hayli kırık bir kalpten sayfalarca dökülecek hikayeler yatıyor.
Fakat ne dilin ne de yüreğin buna gücü yetiyor.
Bir gün önce deli gibi mutlu olduğu bir insanı düşünüyor.
Sonrasında yine hayal kırıklığı yine burukluk.
Ya yanlış bir şey söylediysem ?
Ya beni yanlış tanır yanlış anlarsa ..
Sonunda onu da mı kaybetmekti aşk.
Korkar olmuştu yürek sevmeye sevilmeye.
Üzerine titrer olmuştu sevdiğinin.
Oda herkes gibi gitmesin diye..
Herkesin hayatında birisi vardır özeli.
Gözlerinde kaybolmak isteyeceği biri..
Her dokunuşu güçsüz bedenine kalbine güç veren biri.
Bazen dokunamazsın. Belki de uğrunda ölebileceğin o gözleri hiç görmemişsindir.
Çok sevmişsindir. Yakınında olanlardan daha da çok sevmişsindir.
Gücün olmuştur huzurun kalbin..
Yine de bir yanın kırıktır.
Sonunu düşünmek istemezsin.
Bazı geceler düşünmeden de edemezsin..
Dökülür yaşlar gözünden bir inci misali.
Yürek yanar yürek kavrulur.
Sevmek bazen ağır gelir ama bilirsin ki onsuz da olamaz hale gelirsin.
Belki de anı yaşamak lazım. Her cümlesinde kaybolmak hayat bulmak ..
'' Sonunu düşünen kahraman olamaz ! ''
İşte en güzel cümleydi bu.
Hayatımızı özetleyen. Belki de mutluluk anahtarımız.
Geçmiş ve gelecekte kalırsak eğer hep bir hüzün mutsuzluk düşer yüreğimize.
Sevdiğinle yaşadığın her anı yaşarsan doyasıya.
Yağmurdan sonra çıkan gök kuşağına döner kalbin.
Rengarenk cıvıl cıvıl ..
Mutluluğun nedenleri farklı farklıydı.
Belki de o senin eksik kalan yerin
Cümlelerini tamamlayandı.


Tılsım