Yine bir gece yine bir karanlık saatte aşka dönüyor kalbim ve yine aşktan başka çözümü yok yaşamanın…



Aklımı sağlam tutabileyim diye bu karmaşanın içinde yine aşka sarılıyorum. Birilerini seveyim diyorum kimseyi sevemeyenlere inat.

Sevdikçe büyüyor insanlığım çünkü sadece sevdiğimde kalbimin olduğu yeri hissedebiliyorum. Susuyorum ama öfkem de büyüyor içimde sevgiden nasibini almayanları görünce…

Aşk var bir yerlerde yahu bir şehrin bir sokağında sen tam da bu satırları okurken bir kadın bir adamın gözlerinin en dibine bakıp aşka yeniden inanıyor.

Sen inanmıyorsan düşündüklerindendir. Sevmeyi öğrenemeyişindendir. Susuşundandır her tebessüme ve hiç gülümsemeyişinin nedeni belki geçmişten beri biriktirdiğin öfkendir.

Her ne yaşadıysan bir yerlerde bırak bahtsızlığı kötülüğü birilerinin kini taşımayı ve kalbini sevmeye aç. Aç çünkü tükeniyoruz kalbini aç çünkü sevmeyi bilenlerin sayısı bir avuç kadar.

Oysa sevmek kurtaracak hepimizi ve aşkın yaşaması için sevmeye inananlara ihtiyaç var.

Sevmeyi öğreneceksin öğrenmelisin. Sevdikçe daha güzel olacak çünkü dünya. Kölüğün gücü zayıflayacak ve daha güçlü parlayacak güneş.

Sev ve hep sevmek için yaşa. Her başlangıcın içinde bir taze umut ve aşka giden bir yol ara. Bulamadıklarına değil bulduklarına çevir yüzünü.

Sahip olamadıklarına değil elini tutanlara bak. Bak ve sevildiğini hisset. Bir gün bir yerlerde senin de başını okşamamış mıydı bir yabancı el ve o zaman sen de bakmamış mıydın o göze aşkla?

Şimdi daha çok sev daha çok inan aşka. İnandığın zaman gelecek olan sevginin mucizesine inanmakla başla…

Şimdi tüm zamanlardan daha çok ihtiyaç var aşka inananlara şimdi herkesi kucakla sev ve bir daha bak gökyüzüne. Hala nefes alıyorsan umut hep var aşktan yana…

Candan Ünal