Toprak bir gün aynaya dedi ki:

- Ey ayna! İmreniyorum sana. Çünkü kim sana baksa kendini görür; bana bakanlar ise sadece beni görür.

Ayna toprağa şöyle cevap verdi:

- Ey kara toprak ne beyhude bir dert ile dertlenmişsin. Bilmiyor musun ben bana bakanların bugününü gösteririm. Oysa sen sana bakanların yarınından haber verirsin.

Bu cevap toprağın beğenisine gitse de tekrar dedi:

- Belli ki içimi rahatlatmak içindir sözlerin. Söyler misin bana sana bakanlar hiç dönüp bakar mı bana?

Ve ayna toprağa acı bir gülümseyişle şunları söyledi:

- Merak etme. Bana bakacak yüzü kalmayanların gözü hep sana döner...

Mevlâna