Bütün yüzler serseri bir ok gibi bağrıma
Saplanıp kalıyor
Bütün kazandıklarımı bir bir kaybediyorum
Biri bir kayboluyor her şey
Bir sabun köpüğü gibi kayboluyor
Izdırap şerha şerha benliğimi çürütüyor
Dudaklarımda hüznün tadı var
Bu sonbahar
Bu hüsran
Yeter diyorum artık
Bana bakan tüm gözler hüznüme kilitleniyor
Ve sonbahar beni de savuruyor.

Üzerime yığılan koca binalar
Tüm seslerimi hapsediyorum
Ve tüm şiirlerimi yakıyorum
Tüm aşklarımı da savaşlarımı da
Benden bir şey kalmasın istiyorum
Çünkü şiir sendin savaş sen tutku sen
Evet sendin her şey
Bağrımı delip geçen tüm bakışlarımda sen
Bütün kazandığım ve kaybettiğim sen

Seni sevdiğim gibi şehri ve şiirleri de
seviyordum
Karanfili sırf seni kıskandırmak için çiziyordum
Savaşlarımı aşkını yenmek için kurguluyordum
Ayrılıkları senin için içimde büyütüyordum
Şimdi çok geç
Şairin dediği gibi “ yalnızlığın bir ekseninde sen
Diğer ekseninde ise sen
Hayali gülüşleri sarıyor her yeri

Toz pembe sanki her yer
Hani daha dün bir karabulut üzerime çökmüştü
Şimdi gökkuşağı kibriklerin de
Seni seyrettiğim göz yaşlarımı biriktiriyorum
Aşk yoktu işte
Aşk yok
Aşk sendin işte
Aşk bizdik bu alemde

Sen yoksun aşkta yok öyleyse
Beni artık boş ver
Bak dinle şarkımız çalıyor radyoda
Sana yazdığım şiirleri okuyorlar
Duyuyor musun
Seni anlatıyorlar
Bir elveda bile demeden gidişini
Beni çaresiz koyduğun o günü
Beni anlatıyorlar işte sensizken
Yaşayamadığımı
Hala duyuyor musun
Bak bu sesbu şiir ve şehir
Sen diye haykırıyor
Şehir üzerime devriliyor
Bak işte bende vefasızım artık
Hala duymuyor musun hıçkırıklarımı
Hala rüyanda bile görmüyor musun
Beni
Ben bitiyorum işte aşksız....
Ve...sensiz!
Ve...sensiz

alıntı