Yağmura ıslatıp çamurdan sakınırken avucumuzu
habersiz mi koparacaktı uçurtmamızı rüzgar.
Çisil çisil kaybolan bir şehrin
karanlığa dökülen tanelerine mi açılacaktı pencerem. .
İlk defa camdan bakan bir çocuğun
gözleri olmaktı oysa seninle yan yana durmak.
Karmakarışık olan duyguların arasında
söyleyeceklerimi ellerinden toplamak.
Birazcık su versen kurtaracaktın belki bizi
kuruttuğu çiçekleri astığı duvarlarda unutan sevgilim.
Şimdi seni kaybediş çığlıklarını
odasında tek başına sessizliğe nasıl duyurabilirim.
Kimden öğrenirim bilmiyorum gidişinin devamını.
Ayrılığın iki ayrı noktasında tutup
yalnızlığın ilk söylenen notalarına
karalayabilir mi sence hasreti zaman. . .
alıntı
Paylaş