Yaşım onsekizdi bir güzel sevdim
Muradım almadan askere geldim
Evin kıymetini burda öğrendim
Teskere almadan bittim anneciğim
Denizli’ye indim sapsarı tozlar
Mini etek giymiş asortik kızlar
Neşe vermez oldu cümbüşler sazlar
İçeri girmeden yandım anneciğim
Barakaya girdim içim karardı
Nefesim kesildi benzim sarardı
Ranzaya yığıldım mecal kalmadı
Daha ilk günümde yıldım anneciğim
Kahır dolu günler geçmek bilmedi
Gözyaşımı kimse gelip silmedi
Yalvardım Allahıma”ölüm” diye vermedi
Genç yaşımda candan bezdim anneciğim
Nihayet dağıtım günü de geldi
On günlük izin ömre bedeldi
lakin bu ne bana ne size yetti
Manisa beni bekler affet anneciğim
Yeni vatan Manisaya yollandım
Ağlamayın dedimkendim ağladım
Dayanmadı kalbimhelallaşmadım
Hakkınızı helal edin anneciğim
Spil dağlarında kaybolmaz duman
Garibin bulunmaz halini soran
Şenşakrak kalbimiz şimdiyse viran
Gurbette yapayalnız kaldım anneciğim
Manisa milleti yüze gülmüyor
Allah selamını reva görmüyor
Diyorlar ki “asker neden gülmüyor”
Söyleyin nasıl gülsün anneciğim
Günleri saymakla bitiremedim
Asker ocağında hiç gülemedim
Her geçen gün biraz daha eridim
Sabır taşlarına döndüm anneciğim
Kavuşmamız nasip olursa bir gün
Bayramı olacak o Küçükköy’ün
Uzundan kıssa sı sizlere sözün
Hasret yıktı beni bil anneciğim
Asker Mehmet hem söyledi ağladı
Askerin halini size derledi
Dinleyen herkese selam yolladı
Askeri mektupsuz koyma anneciğim…
Paylaş