Konu: Hergün Bir Uzay Görüntüsü

Merhaba Arkadaşlar;

Bulutsu - Gnn Gkbilim Grnts adresinde Nasa'nın yayınlamış olduğu makaleler ve uzayda çekilmiş galaksi resimleri bulunmaktadır. Hergün ortalama bir adet resmi sitelerinde paylaşan paylaşımcı ve araştırmacı kişiler kurmuş siteyi.

Bende sitemizde en azından hergün daima ilgimizi çeken Evren'in yayımlanan bir fotoğrafını paylaşmaya çalışacağım. Bilmiyorum online sürem buna müsait olur mu ama en azından ben yokken vermiş olduğum linke girip benim yerimede paylaşabilecek arkadaşlarımın olduğunu biliyorum. :

İlk Kareyi paylaşıyorum;

NGC1309_HLA_Pugh_960.jpg

Sarmal Gökada NGC 1309 ve Arkadaşları

Katkı Sağlayanlar : Hubble Miras Arşivi Avrupa Uzay Dairesi (ESA) ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA); Görüntü İşleme : Martin Pugh
Açıklama : Bizden yaklaşık 100 milyon ışıkyılı uzaklıkta yer alan görkemli sarmal NGC 1309 Irmak Takımyıldızı'nın kıyısında bulunur. Yaklaşık 30.000 ışıkyıllık bir genişliğe sahip olan NGC 1309 kendisinden daha büyük olan Samanyolu Gökadamızın yaklaşık üçte biri boyutlardadır. Gökadanın yaşlı ve sarı renkli yıldızlardan oluşmuş çekirdeğinin çevresinde dolanan sarmal kolları uçlarına doğru takip ettiğinizde üzerlerinde genç yıldızlardan meydana gelen ve mavimsi bir renge sahip olan kümeler ile toz şeritleri bulunduğunu görebilirsiniz. Ancak NGC 1309'ın tam karşıdan görebildiğimiz ve güzel görünüme sahip bir başka gökada olmanın ötesinde özellikleri vardır. Bu gökadanın içerisinde kısa bir süre önce meydana gelen bir üstnova ve değişen Sefe yıldızları üzerinde yapılan gözlemler evrenin genişlemesi hakkında bazı ölçümleme (kalibrasyon) ayarları yapmamıza yardımcı olmaktadır. Bu arada NGC 1309'un muhteşem görünümü ile üzerinizde yarattığı etkiyi atlatabildiğinizde arka planda yer alan daha uzak gökadaların dizilişlerine de bir göz atın. Yukarıda gördüğünüz bu net görüntü Hubble Uzay Teleskobu tarafından çekilmiş olup yeniden işlemden geçirilmiştir.

Keyifli Seyirler

Gerçekten büyüleyici
Beni çok etkiliyor bu tarz resimler

PSP_007769_9010_IRB_Stickney900.jpg

Stickney Krateri

Katkı Sağlayanlar : Yüksek Çözünürlüklü Görüntüleme Bilimsel Deneyi (HiRISE) Mars Keşfi Yörünge Aracı (MRO) Ay ve Gezegen Bilimleri Laboratuvarı (Arizona Üniversitesi) ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA)
Açıklama : Mars'ın uydusu Phobos üzerindeki en büyük krater olan Stickney Krateri adını gökbilimci Asaph Hall'un karısı matematikçi Chloe Angeline Stickney Hall'dan alır. Asaph Hall kızıl gezegenin her iki uydusunu 1877 yılında keşfetmişti. Dokuz kilometreyi aşkın genişliğiyle Phobos'un çapının yarısı kadar olan Stickney öylesine büyüktür ki; krateri açığa çıkaran çarpma bu küçük uyduyu paramparça olmaya yaklaştırmıştır. Stickney ve çevresinin belirginleştirilmiş renklerdeki bu etkileyici görüntüsü Mart 2008'de Phobos'un altı bin kilometre yakınından geçen Mars Keşfi Yörünge Aracı'ndaki HiRISE kamerası tarafından kaydedilmiştir. Her ne kadar küçük gezegen benzeri bir cisim olan Phobos'un yerçekimi Dünya'dakinin binde biri kadar olsa da; görüntüdeki çizgiler gevşek malzemenin zaman içinde krater duvarlarının içine doğru kaydığını akla getirmektedir. Kraterin kenarındaki açık mavimsi renkteki bölgeler görece yeni ortaya çıkmış yüzeyi işaret ediyor olabilir. Yüzey boyunca uzanan tuhaf olukların kaynağı gizemini korumakla birlikte krateri oluşturan çapmayla ilgili olabilir.

Antikythera Düzeneği

Açıklama : Bu da nedir böyle? Bu şey denizin dibinde tarihi bir Yunan gemisinde bulundu. Birçok işlevi halen bilinemiyor olsa da görünürdeki karmaşıklığı onlarca yıllık bir çalışmaya işaret ediyor. Cihaza yapılan x-ışını taramaları Antikythera düzeneğinin özelliklerini kesinleştirdi ve birkaç tane de şaşırtıcı işlevinin keşfedilmesini sağladı. Antikythera düzeneğinin geminin battığı tarih olan MÖ 80 yılında var olmasının imkânsız olduğu sanılan bir hassasiyete sahip mekanik bir bilgisayar olduğu anlaşıldı. Bu kadar gelişmiş bir teknolojinin insanlık tarafından daha 1000 yıl geliştirilememiş olduğu düşünülüyordu. Düzeneğin tekerlek ve dişlileri yıldızların ve gezegenlerin konumları kadar ay ve güneş tutulmalarını da önceden bildiren taşınabilir bir güneş sistemi modeli yaratmıştır. Yukarıda resmi görülen Antikythera düzeneği 33 santimetre yüksekliğinde ve büyük bir kitap ebatlarındadır

antikythera_wikipedia_960.jpg

Gerçekten çok ilginç bir şey..

Kaynak izleri bile belli. Bilmediğimiz bir teknolojinin var olduğuna inanıyorum ben adamlar yavaş yavaş çıkartıyor ki insanlık şoka girmesin.

cygnuswall_pavelchak_960.jpg

Kuğu Duvarı'nda Yıldız oluşumu

Açıklama : Gökyüzündeki Kuzey Amerika Bulutsusu Dünya'daki Kuzey Amerika kıtasının yapamayacağı bir şeyi yapabilmektedir: yıldız yaratmak. Dünya'da yer alan kıtaya benzerliği bakımından özellikle Orta Amerika ve Meksika gibi görünen parlak kısımlar aslında sıcak bir gaz ve toz yatağı olup yeni oluşmuş yıldızların meydana getirdiği Kuğu Duvarı'nı da içermektedir. Yukarıdaki görüntü genç ve parlak yıldızlar tarafından yakılıp aşındırılan ve bir kısmı yine bunların yarattığı koyu renkli toz ile örtülmüş olan bu yıldız oluşum duvarını gözler önüne sermektedir. Kuzey Amerika Bulutsusu (NGC 7000)'nun burada görülen kısmı yaklaşık 15 ışıkyıllık bir alanı kaplamakta olup Kuğu Takımyıldızı yönünde yaklaşık 1500 ışıkyılı uzaklıkta yer almaktadır.

ISSMW_argerichMG_5234_16h900.jpg

UUİ ve Yaz Zamanı Samanyolu

Açıklama : İçinde bulunduğumuz ayın başlarında Arjantin'in başkenti Buenos Aires yakınlarında çekilen bu görüntüde yaz gecesi bulutları deniz ve gökyüzündeki manzarayı çerçevelemiş durumda. Ancak fotoğrafta görülen yegâne bulut Dünyamıza ait olanlar değil. Bir yaz gecesi güney yarımküre göğünde ufkun üzerinde bir kavis çizmiş olan Samanyolu boyunca uzanan yıldız bulutları ve bulutsular da manzaraya dahil olmuş. Hatta Güney Haçı'nın yanında yer alan koyu renkli Kömür Çuvalı ile Karina Bulutsusu'nun cezbedici pembe ışıltısı da görülebiliyor. Fotoğrafın orta kısmında ise Büyük (solda ortada) ve Küçük Macellan Bulutları yer alıyor. Bu iki bulut aslında kendi başlarına küçük birer gökada olup Samanyolu Gökadamızın yaklaşık 200.000 ışıkyılı uzaklıkta yer alan uydularıdır. Bu arada Karina Takımyıldızı'nın bizden yaklaşık 300 ışıkyılı uzaklıkta yer alan alfa yıldızı ve dünya gecelerindeki en parlak ikinci yıldız olan Süheyl (Canopus) görüntünün üst kısmında ışıldarken; gezegenimiz yüzeyinden 400 kilometre yukarıda ve hâlâ güneş ışığı altında parıldayan Uluslararası Uzay İstasyonu da 5 dakikalık poz süresine sahip bu tek karelik görüntüde uzun bir iz bırakmış.

Kırmızı Ötesi Dalga Boyunda Samanyolu'nun Merkezi

Katkı Sağlayanlar : Hubble : ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA) Avrupa Uzay Dairesi (ESA) ve D. Q. Wang (Massachusetts Üniversitesi Gökbilim Bölümü); Spitzer : ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA) Jet İtiş Gücü Laboratuvarı (JPL) ve S. Stolovy (Spitzer Bilim Merkezi / Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü)

Açıklama : Samanyolu Gökadamızın merkezinde neler oluyor acaba? Bunu anlamak amacıyla yörüngedeki Hubble ve Spitzer uzay teleskopları bölgeyi kırmızı ötesi dalga boyunda şimdiye kadar görülmemiş ölçüde detaylı olarak araştırmak üzere güçlerini birleştirdi. Samanyolu'nun merkezini derinlemesine incelemek için özellikle kırmızı ötesi dalga boyu çok kullanışlıdır; çünkü görünür ışık toz tarafından büyük ölçüde engellenmektedir. Yukarıdaki görüntü geçen yıl içerisinde Hubble Uzay Teleskobu'nun Yakın Kırmızı Ötesi Kamera ve Çoklu Nesne Tayfçekeri (NICMOS) tarafından kaydedilen 2000'den fazla kareyi içermektedir. Görüntü 300x115 ışıkyılı genişliğindeki alanı öyle yüksek bir çözünürlükle gözler önüne sermektedir ki; güneş sistemimizin yalnızca 20 katı büyüklüğündeki yapılar dahi ayırt edilebilmektedir. Burada ışıldayan gaz ve koyu renkli tozdan oluşan bulutların yanında üç adet de büyük yıldız kümesi göze çarpmakta. Manyetik alanlar plazmayı sol üst tarafta yer alan Yaylar Kümesi yakınına yönlendirirken enerji yüklü yıldız rüzgarları Beşiz Kümesi yakınında sütunlar yontmakta. Bu arada Yay A*'yı çevreleyen büyük kütleli merkez küme yıldızları da sağ alt tarafta görülebilmekte. Öte yandan merkezde yer alan parlak büyük kütleli bir kaç yıldızın neden bu yıldız kümeleriyle ilgisizmiş gibi göründüğü ise henüz anlaşılamamıştır.

OpportunityMarsPIA16703_600h.jpg

Matiyevitz Tepesi Manzarası

Katkı Sağlayanlar : ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA) / Jet İtiş Gücü Laboratuvarı – Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü (JPL-Caltech) / Cornell Üniversitesi / Arizona Eyalet Üniversitesi

Açıklama : 25 Ocak 2004 tarihinde bir yastık düzeneği içinde düşerek Mars'a inen Opportunity gezgini için bugün gezegendeki 9. yıl dönümü. Başlangıçtaki hareket planına göre sadece üç ay görev yapması planlanan bir golf arabası büyüklüğündeki robotumuz aradan geçen 3200 Mars gününe rağmen kızıl gezegendeki araştırmalarını halen sürdürüyor. Yukarıda gördüğünüz manzara gezegene inişinden sonra yaklaşık 35 kilometre yol yapan Opportunity'nin geniş açılı kamerası tarafından geçen yıl kasım ve aralık aylarında çekilmiş görüntülerin birleştirilmesi ile elde edilmiştir. Sayısal olarak birbirine eklenmiş olan bu görüntüler Endeavour Krateri'nin batı kenarında yer alan Matiyevitz Tepesi ve çevresinde yaklaşık 210 derecelik bir alanı kapsıyor. Manzarada göze çarpan arazi özellikleri arasında sol tarafta yer alan ve Copper Cliff (Bakır Kayalığı) olarak anılan koyu renkli kaya çıkıntıları ile en sağ kenarda yer alan ve Whitewater Lake (Beyazsu Gölü) olarak anılan parlak görünümlü kaya çıkıntıları sayılabilir. Çalışmalar sonucu elde edilen bu birleşik görüntü yukarıda insan gözüne uygun doğal bir benzeştirme ile yayımlamıştır.