Adın sıra ağlaşıyor ardın sıra kalmış sensizlik!
Gözü bağlı turnaların hasretinde
Sensiz aldığım nefeslerden sıkılarak
Sesimin gülüne hasretliğinde
Uykusuzluğun çiğ düşmüş baharlarındayım.
Seni düşünüpsensizliğe ağlıyorum.
Özlemine göz değmiş sensizliğin kokusunda
Hüzünlü şarkılar gibi göğü ağlatmaktayım.
Kolumu kanadımı kıran hüznümün peşi sıra
Karanfil kokan hayal sokaklarımda seni arıyorum.
Seninle gül dikiyorum elimin değdiği her yerde.
Daha bir seviyorum yaşamayı
Seni düşünüpsensizliğe ağlıyorum.
Yazın uzun gecelerinde kalan şen saatler gibi
Muhabbet etmek istiyorum sıkıldığım hayattan.
Seninle bulutlara dokunupseninle şiirler yazıp
Ayak basmak istiyorum gözlerinle dünyaya.
Hasret rüzgarlarını salıp toprak toprak
Ne kadar da yakında olsam ve bir o kadar uzak
Yalnız seni düşünüpsensizliğe yanıyorum.
Gene de beklediğini bilip ellerinin
Uzakta da olsan ve gözleri dolsa da benim gibi birinin
Senin ışığınla gülüveriyor gözlerim.
Yeni baştan ve yeni baştan her gün doğarken
Her nefesimle sevgini büyütüp
Seni düşünüpsana geliyorum sevgilim.
zeynep sahin
Paylaş