Konu: Felsefik Hikayeler ve Deyişler

Emin misiniz?

Yağmurun birgün dinmeyeceğinden hiç bitmez görünen
hayat ırmağının birgün kurumayacağından sizi alıp
diyardan diyara gezdiren rüzgârın duruvermeyeceğinden
Emin misin ?

"Ben olmazsam olmaz" dediğiniz işlerin asla sizsiz
yapılamayacağından
Emin misiniz ?

Size uzanan ellerin hep yanında olacağından yüreğinizi
verdiklerinizinbirgün sırtlarını dönüp gitmeyeceğinden
Emin misin ?

Size hep açık duran kapıların birgün
kapanmayacağından ve şaşırıp kalmayacağınınızdan
Emin misiniz ?

Güzel bir hayat yaşadığınızdan
yapabileceğiniz herşeyi yaptığınızdan
Emin misiniz?

Bütün bunlar için bir kere daha fırsatınız olacağından
Sahiden emin misiniz ?

Yer yön yol

Yol kendine bir yer bulamamış
kişinin özlemidir

Kendi yerini yerleşiklikte
bulamayan kişi
onu yolculukta arar

Nasıl bir yer bir yolun başı ya da sonu;
bir yol da bir yerden önceki ya da sonraki
bir durumsa — kişinin durumu da
hep öyle ya da böyledir


Yerini yitiren kişi
yola çıkmak zorundadır

Yola çıkan kişi yeni bir yer arıyordur
— ama yola hep bir (eski) yerden
çıkıldığını da unutmaz : her varılan yerin de
(yeniden) bir yola çıkış yeri olabileceğini

Yabancılığını kalıcı kılmak isteyen kişinin
yerleşikliğinden rahatsız olması gerekir;
ve tersi : yerleşikliğinden rahatsızlık duyan
kişinin kalıcı bir yabancılık bulması


Yerleşiklik herbir yandan bağlandığımız
hepsi de gergin zincirlerin verdiği bir
dinginliktir ancak — yani bir sıkı
kölelik

Ama "mutlak kölelik" dışında her kölelik
köleye devinimde bulunduğu izlenimini verecek
kadar gevşek tutar onun zincirlerini
— gerginlik zincirden zincir olarak
uzaklaşma çabasıyla belirir;
böylece de kişi çok devingen olduğu
sürekli etkinlikte bulunduğunu sandığı
bir edilgenlik bir sürüklenme içinde
yuvarlanıp — gitmez

Yerleşiklikten rahatsız olan kişinin
gezginlikte aradığı aslında
yerleşebileceği bir yerdir: Düzenini
bozarak gezginliğe çıkan kişi kendi
düzeninin peşine düşmüştür


Gezginlik de öte yandan hiçbir bağlantı
taşımaksızın salt gezmek için gezmek haline
gelebilir rahatlıkla kolayca
— bu kez de tam bir boşluk

Zincirlerin —gergin ya da gevşek—
tam yokluğu da
boşluğa köle olmaktır

Köleliğe tek çare herhalde
zincirlerini koparmak ve zincirsiz kalmak
değil
kendi zincirlerini kendisi yapmış
kendisi kendi ayaklarına takmış bağlamış
olmaktır — özgürlük de budur (Hani
"kendi kendisinin efendisi olmak"tan
söz edilir ya)

Düşüncenin devinimi düşünen kişinin devinmesidir
ancak — onunla gerçekleşebilir ancak:
Yerleşik kişinin düşünceleri de durağan olur

Çünkü içinde yeniye yer bırakmayan
bir 'düzenliliği' yaşayan kişi aslında
üst anlamda bir düzensizlik yaşıyordur
— içinde yeniye yer tanımayan bir 'düzen'
eskinin düzensiz karışımlarından başka bir
yere ulaşamaz

Her an ayrıyı aykırıyı yeniyi yaşayan kişi
düzenli bir yaşam yaşıyordur


İnsanlar ne sanıyorlar ki 'düzen'i
— kendi dar çarpık açılarından bakarak :
sabah-akşam gidiş-gelişlerini 'düzenleyen'
bir 'seyrüsefer nizamnamesi' mi?! — Oysa
asıl düzen düzensizlikten çıkarak
düzene ulaşmağa çabalayan bir düzenleme
uğraşısında bulunabilir ancak

'Verilmiş' 'varolan' düzen
yoz bir düzensizlik biçimidir
yeryön ve yol


Düzenlilik gereksinmesinden
—yani düzensizlikten— çıkmayan
'düzen' beş para etmez düzen olarak


Kişi yoldaş diye
ancak kendi ulaşabildiği yerlere varabilecek
daha ileriye yürüyemeyecek kişiler seçiyorsa
kendisi de duruyor demektir (Oysa:
"daß Andere sie aufnehmen
und fortsetzen mögen kommen
und weiterfliegen
und es besser machen ")

Bir yerde ('bir süre için' diyerek)
dinelen kişi için en büyük tehlike
o yere yakınlık duyması; o yeri
bütün yollarının sonu
bütün yönlerinin ereği sayması;
yerleşebileceği bir yer saymasıdır
— en büyük tehlike huzurlu yerdir:-
Mezardır orası

Her bir yorgun yolcunun dineldiği yer
dinlenmiş bir yolcunun yola çıktığı yerdir


Kendine yeni bir yol arayan kişi önce
kendinden önce yürünmüş yollara bir bakar
— kendi yürümek isteyebileceği yola benzer
bir yol bulmak için; çoğunlukla da bulur —
ama acaba o bulduğu yol(lar)
tam da bulduğu yol(lar) olarak
kendi aradığı yola aykırı değil mi? —
Yeni bir yol aramıyor muydu arayan kişi
— ne işi var öyleyse eski (yürünmüş)
yollarda?!

Belirli bir yol arayan kişi için en büyük
tehlike o yolu bir yerde durarak 'bakarak'
arayabileceğini (hatta bulabileceğini)
sanmasıdır — çünkü yollar bulunmaz:
yürünür; yerlerde ise olsa olsa durulur
— onlar bulunur; artık yürünmez

Yola çıkacak kişinin aşması gereken
ilk ve en önemli engel
kendi yerleşikliğidir :
kendi yeri
— kendisidir

Ateş Yakana Kılavuz

1
En son en kalın odunu yakarsın

2
Deniz'in taşıdıklarını da kesip kesip yakmıştın
o birzamanların şimdi uzakta kalmış ocağında —
ne kalır ki geriye?

3
Ateşinin dumanını da biriktirirsin——

4
Herşeyden önce unutmaman gereken
ateşinin hiçbirzaman tek bir düzeyde yanmadığıdır :
ateşin ya harlanma içinde ya da sönme içindedir —
ya yükseliş ya iniş…

5
Ateş yanmakta olan odunlarla değil
yeni yanmağa başlayan odunlarla yanar
Hep yakacak yeni odunlar bulan ateş yükseliş içindedir;
yalnızca eski —yanan— odunları olan ateş
inişe geçer

6
Yanan odunlar tüten odunların dumanını da yakarlar

7
Yanamayan odun tüter

Ateşin bazen yalnızca tüter : yanamamaktadır…

Dikkat etmen gereken ateşe yanyana ve üstüste koyduğun odunların
biribirlerine olabildiği kadar yakın olmaları; ama hiçbirzaman
bitişik ve binişik olmamalarıdır : ateşi yakan ısı olduğu kadar
havadır — belki daha da çok…

8
Ateşin tütüyorsa bil ki birşeyleri yanlış yapıyorsun

9
Tek bir odunu yakamazsın : odunlar ancak başka odunlar
yanıyorsa yanar — her bir odunun yanması öteki her bir
odunun yanmasına bağlıdır : hepsi için ayrı ayrı; ve
hepsi birlikte karşılıklı…

10
Alttaki odunun yanması üstünde yanmaya başlamış bir odunun
bulunmasına — ve üstteki odunun yanması altında yanmakta olan
bir odunun bulunmasına bağlıdır

Odunlar yalnız yanmazlar

11
Ateşini yakmağa başlarken çıra parçalarını çok dikkatli
kullanmalısın : fazla koyarsan ya gereksizce büyük alevler
elde edersin ya da yanamayan çıra parçalarındaki reçinenin
tütmesine yol açarsın; az koyarsan hem kalın odunları
tutuşturacak kadar alevin olmaz hem de yanamayan odunlar
tütmeğe başlarlar — tam ölçüsünü tam yerini tam zamanını
bulmalısın ateşini yakmağa başlarken

12
Ateş bir kez yanmağa başlayınca senin denetiminden
çıkar gibi olur — ama unutmamalısın ki kendi haline
bırakılan ateş gerçi koşullar uygunsa harlar; ama
kısa zamanda yakabileceklerini yakarak tükenme sürecine
girer: Ateşin ilk niteliği yayılmaksa son niteliği de tükenmektir

Bu yüzden ateşini 'beslemen' gerekir : tam zamanında tam yerine
yeni yanacak odunlar koyman; belirli bir yanı tükenmeğe
yüztutmuş odunları biribirlerine göre çevirmen; yanamayarak
tütmeğe başlamış odunları yanabilecekleri bir konuma getirmen
— bir sürü düzenleme ayarlama…

Ateşini kendi haline bırakamazsın — bırakırsan tükenip söner…

Ateşinden sorumlusun

Hayatı tersine yaşamak

Hayat tersine yaşanmalıydı bence
Önce ölümü savuşturmalıydık başımızdan
Yirmi yılımızı huzurevinde geçirip
Çok gençleştiğimiz için atılmalıydık
Altın bir saatimiz olduktan sonra işe başlamalıydık
Kırk yıl çalışmalıydık ta ki emekliliğin tadını
çıkarabilecek denli gençleştiğimiz güne kadar
Üniversiteye gitmeliydik sonra liseye hazır hale
gelinceye dek PARTİ yapmalıydık
İyice ufalmalıydık oyun oynayıp sorumlulukları unutmalıydık
Küçük bir kız ya da erkek bebek olunca annemize
dönmeli son dokuz ayımızı yüzerek geçirmeli
ve sevgi dolu bir bakışta son bulmalıydık

Norman GLASS

Gül Yaprağı
Uzakdoğu’da bir budist tapınağı bilgeliğin gizlerini aramak için gelenleri kabul ediyordu Burada geçerli olan incelik anlatmak istediklerini konuşmadan açıklayabilmekti

Bir gün tapınağın kapısına bir yabancı geldi Yabancı kapıda öylece durdu ve bekledi Burada sezgisel buluşmaya inanılıyordu o yüzden kapıda herhangi bir tokmak veya çan zil yoktu Bir süre sonra kapı açıldı İçerideki budist rahip kapıda duran yabancıya baktı Bir selamlaşmadan sonra sözsüz konuşmaları başladı

Gelen yabancı tapınağa girmek ve burada kalmak istiyordu Budist bir süre kayboldu Sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve bu kabı yabancıya uzattı Bu yeni bir arayıcıyı kabul edemeyecek kadar doluyuz demekti

Yabancı tapınağın bahçesine döndü Aldığı bir gül yaprağını kabin içindeki suyun üstüne bıraktı Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı içerideki budist rahip saygıyla eğildi ve kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardı

Dünyanın en güzel adını taşıyan tablosu



Tabloları ile ün yapmış bir ressam günün birinde en güzel yapıtını yapmaya karar verdi Konu bulmak için kent dışında dolaşmaya çıktı Ressamı tanıyan biri “Böyle nereye gidiyorsun dostum?” diye sordu

Ressam “Bilmiyorum dünyanın en güzel şeyinin resmini yapmak istiyorum” diye yanıt verdi “Belki siz dünyanın en güzel şeyinin ne olduğunu söyleyebilirsiniz”

Adam biraz düşündükten sonra “Kolay” dedi “Dünyanın neresine giderseniz gidin en güzel şeyin inanç olduğunu göreceksiniz”

Ressam yanıt vermeden yoluna devam etti Daha sonra çok saygı duyduğu bir adama rastladı Ona dünyanın en güzel şeyinin ne olabileceğini sordu İkinci adam da bir süre düşündükten sonra şunları söyledi:

“Dünyanın en güzel şeyi aşktır Yoksulları zenginleştiren gözyaşlarını tatlılaştıran azı çok yapan o değil midir? Aşksız hiçbir şey güzel olamaz”

Ressam dünyanın en güzel şeyini aramaya devam etti Yolda giderken rastladığı yorgun bir askere de aynı şeyi sordu Asker kendisine şunları söyledi:

“Dünyanın en güzel şeyi barıştır En çirkin şeyi de savaş Barış olan yerde her zaman güzellik bulabilirsiniz”

O zaman ressam şöyle düşünmeye başladı

“Dünyanın en güzel şeyleri; inanç aşk ve barış ise onların resmini nasıl bulabilirim?”

Başını sallayarak evine döndü Kapıdan içeri girince dünyanın en güzel şeyini bulmuştu Çocukların gözünde inanç eşinin gözünde aşk evinde barış ve mutluluk hüküm sürüyordu

Bunlardan ilham alan ressam dünyanın en güzel şeyinin resmini yaptı

İşi bitince boyalarını ve fırçalarını topladı Daha sonra tuvalin örtüsünü kaldırarak uzun uzun seyretti yapıtını; kendine güvenen bir aile reisi mutlu bir kadın ve böyle mutlu bir ortamda yüzleri pırıl pırıl parlayan çocuklar ışık oyunlarıyla dolu sıcak bir ortamda resmedilmişlerdi

Ressam daha sonra tablosuna “Evim” adını verdi

Dava

Avukat Petroçelli'nin kaybettigi tek dava:

Ünlü bir futbolcu karısını öldürmekle suçlanıyorduFutbolcu yakalanmıstı Ama karısının cesedi ortada yoktu
Duruşma Amerikan filmlerindeki gibiydi Futbolcu sanık sandalyesinde oturuyordu
Kucak dolusu parayla tuttuğu avukatı jüriyi ikna etmeye uğraşıyordu:
"Sayın jüri müvekkilimin suçsuz olduğuna yürekten inanıyorum
Buna az sonra sizler de inanacaksınız Neden mi?
Bakın şimdi 1'den 10'a kadar sayacağım ve müvekkilimin öldürdüğü iddia edilen karısı bu kapıdan içeri girecek
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10"
Bütün jüri kapiya döndü Kimse girmedi içeri
Avukat bir savunma dehasıydı; öldürücü hamlesini yapti
"Bakın siz de kadının öldüğüne inanmıyorsunuz Çünkü hepiniz içeri girecek diye kapıya baktınız İşte kararı buna göre vermenizi talep ediyorum"

Jüri ünlü futbolcuyu suçlu buldugunu bildirdi ve dava bu sekilde sonuçlandı
Mahkeme çıkışında avukat bayan jüri başkanına yaklaştı:

"10'a kadar saydığımda siz de diger üyeler gibi kapıya bakmıştınız Neden böyle bir karara imza attınız?"
"Doğru" dedi jüri başkanı;
"Ben de kapıya baktım ama müvekkiliniz kapıya bakmıyordu!"

O müziği duydunuzmu

"18 Kasım 1995 günü keman sanatçısı Itzhak Perlman
New York'ta Lincoln Center'daki Avery Fisher
Salonunda bir konser vermek üzere sahneye çıktı
Eğer herhangi bir Perlman konserinde bulunmuşsanız
bilirsiniz ki onun için "sahneye çıkmak"
hiç de küçümsenecek bir başarı değildir
Çocukluk yıllarında çocuk felcine yakalanmış olan
Perlman'ın her iki bacağında da destekleyici ateller
vardır ve ancak kol değneği yardımıyla yürüyebilmektedir
Onu sahne üzerinde her defasında sadece bir adım
atabilmek suretiyle acı içinde ve yavaş yavaş
yürüken görmek unutulmayacak bir görüntüdür
Ağrılar içinde ama ihtişamla yürümektedir
sandalyesine erişinceye kadar
Sonra oturur; yavaşça koltuk değneklerini yere
koyar bacaklarındaki atellerin klipslerini açar
bir ayağını geriye iter ötekini öne uzatır
Daha sonra yere eğilerek kemanını alır
çenesinin altına koyar orkestra şefine
başıyla işaret verir ve çalmaya başlar

Şu zamanda değin izleyiciler bu ritüele alışmışlardır
O sahnenin bir ucundan sandalyesine doğru ilerlerken
sessizce otururlar Bacaklarındaki klipsleri açarken
inanılmaz bir sessizlikle beklemektedirler
Çalmaya hazır olana dek beklerler
Ancak o konserde bişiler ters gitti Daha ilk birkaç
satırı çalmıştı ki kemanın tellerinden bir tanesi koptu
Telin kopma sesini duyabilmek mümkündü
salonun bir ucuna tabancadan fırlayan kurşun
gibi gitmişti ses O sesin ne anlama geldiği
konusunda yanılmak imkansızdı Ve bunun
akabinde ne yapılması gerektiği konusunda da
O gece orada olan insanlar kendi kendilerine
şöyle düşündüler: "Anlamıştık ki yeniden
ayağa kalkması atelleri yeniden takması
koltuk değneklerini alması yavaş yavaş sahne
arkasına gitmesi ve ya yeni bir keman bulması
ya da yeni bir tel takması gerekecekti"

Ama o öyle yapmadı Bunun yerine bir dakika
kadar bekledi gözlerini kapadı ve sonra
şefe yeniden başlaması için işaret verdi
Orkestra başladı ve o kaldığı yerden devam etti
Ve daha evvel hiç görülmemiş bir tutku güç
ve saflıkla çaldı Elbette herkes bilmektedir ki;
senfonik bir eseri sadece 3 telle çalmak imkansızdır
Bunu ben de bilirim sen de bilirsin herkes bilir
Ama o gece Itzhak Perlman bilmeyi reddetmişti

Onu parçayı kafasında molüde ederken
değiştirirken ve yeniden bestelerken görebilirdiniz
Bir noktada telleri nerdeyse yeniden tonlamışçasına
sesler çıkarmaktaydı kemandan daha evvel hiç
vermedikleri sesleri vermelerini sağlamak için
Bitirdiğinde salonu olağanüstü bir sessizlik kapladı
Ve akabinde seyirciler ayağa kalktı ve tezahürata başladılar
Oditoryumun her yanından inanılmaz bir alkış patladı
Hepimiz ayaktaydık Bağırıyor ıslık çalıyor
alkışlıyor yaptığını ne kadar takdir ettiğimizi
beğendiğimizi anlatacak her türlü hareketi yapıyorduk
Gülümsedi yüzünden akan terleri sildi yayını
kaldırarak bizi susturdu ve böbürlenerek değil
ama sessiz güçlü dingin bir tonla şöyle dedi :

"Bilirsiniz bazen de sanatçının görevidir
elinde kalanlarla ne kadar daha
müzik yapabileceğini bulmak"
Bu ne güçlü bir cümledir Duyduğumdan
beri aklımdan çıkmıyor Ve kim bilir?
Belki de bu bir yaşam tarzıdır
sadece sanatçılar için değil hepimiz için
Burada tüm yaşamını bir kemanın 4 teli ile
müzik yapmak üstüne kuran ve birden bire
bir konserin ortasında kendini sadece 3 tel ile
bulan bir adam vardır O da 3 tel ile müzik
yapmayı seçer Ve o gece yaptığı; sadece
3 telle yaptığı müzik daha evvel yaptığı
4 teli varken yaptığı herşeyden daha güzel
daha kutsal daha unutulmazdı

"O zaman belki de bizim görevimiz
yaşadığımız bu sallantılı hızla değişen
ürkütücü dünyada kendi müziğimizi yapmaktır;
önce elimizde olan herşeyle ve daha sonra bu artık
imkansız olduğunda sadece elimizde kalanlarla"


Jack Riemer

Bir Kartal Hikayesi


Bir rivayete göre; dört tavuk bir kartal yuvasına gidip bir yumurta çaldılar
Yumurtayı kümese getirdiklerinde kümeste bulunan diğer tavuklar gördükleri bu yumurtanın çok büyük bir tavuğa ait olduğunu düşündülerZaman geçti yumurtayı getirenler de unuttuonlar da bu yumurtanın büyük bir tavuğa ait olduğunu inandılar

Bir anne bulundu yetim yumurtaya kuluçka başladıKısa bir zaman sonra yumurta kırıldıİçinden simsiyah kanatlıilginç gagalı tuhaf bir tavuk çıktı Herkes mutluyduböylesini ilk defa görmüşlerdiAnne tavuk dersler vermeye başladı yavrusuna: "Bak yavrumyerden bulduğun böceği şöyle ye!Arpayı buğdayı böyle ye!"Anne tavuk her geçen gün yeni şeyler öğretiyordu yavrusuna Büyük tavuk annesinin her söylediğini yapıyordu Tehlikelere karşı nasıl davranılacağını da öğretti annesi: "Bak yavrum eğer kedi buradan gelirse aksi istikamete doğru kaçşuradan gelirse buraya kaç"

Büyük tavuk büyüdükçe güzelleşiyorduOldukça uzun kanatları vardı Ara sıra diğerleri onun kanatlarına bakmak için geliyorlardı

Bir gün anne tavuk yavrusuna havadan gelen tehlikelere karşı kendini nasıl savunacağını anlatırken büyük tavuğun gözügökyüzünden süzülerek korkunç bir ihtişamla geçiş yapan başka bir canlıya ilişti

-Anne bu ne? Dedi büyük tavuk
-Ha o mu? O kartal yavrumkuşların padişahı
-Ne de güzel uçuyor!
-Evet yavrum! Ama sen sakın ona özenmeAsla onun gibi olamazsın!Sen bir tavuksunSenden önce babandedenamcan hepsi ona özendi ama hiç biri onun gibi uçamadıSEN BİR TAVUKSUN VE BİR TAVUK GİBİ YAŞAMALISIN

O günden sonra büyük tavukömrü boyunca arka bahçede kartalın ihtişamlı geçişini izleyip iç çektive her seferinde "keşke bende bir kartal olup uçabilseydim" DediYine bir gün siyah kanatlı büyük tavuk ihtişamlı kartalı izlerken ölüp gittiO nu bir tavuk gibi defnettiler; kii hakikatte ölen bir kartaldı

"Bir kartal gibi doğupbir tavuk gibi yaşayan ve kartallara özenip sonunda bir tavuk gibi ölen binlerce kartal varYıl 2004 yer DÜNYAŞu anda kendi gücünün farkına varamayanmilyonlarca hatta milyarlarca insan var yeryüzündeNE BÜYÜK ACI!!

HİÇ BİR ŞEY GÖRÜNDÜĞÜ GİBİ DEĞİLDİR
HİÇ BİR ŞEY ANLATILDIĞI GİBİ DEĞİL
HER DUYDUĞUNA İNANMA(BUNA BİLE )
GELECEĞİNİ ŞEKİLLENDİREN DÜNÜN GEYİĞİ DEĞİL YARININ HAYALLERİDİR

İyi ve Kötü
Leonardo da Vinci 'Son Akşam Yemeği' isimli resmini yapmayı düşündüğünde büyük bir güçlükle karşılaştı İyi'yi İsa'nın bedeninde Kötü'yü de İsa'nın arkadaşı olan ve son akşam yemeğinde ona ihanet etmeye karar veren Yahuda'nın bedeninde tasvir etmek zorundaydı

Resmi yarım bırakarak bu iki kişiye model olarak kullanabileceği birilerini aramaya başladı Bir gün bir koronun verdiği konser sırasında korodakilerden birinin İsa tasvirine çok uyduğunu fark etti Onu poz vermesi için atölyesine davet etti sayısız taslak ve eskiz çizdi

Aradan 3 yıl geçti 'Son Akşam Yemeği' neredeyse tamamlanmıştı ancak Leonardo da Vinci henüz Yahuda için kullanacağı modeli bulamamıştı Leonardo'nun çalıştığı kilisenin kardinali resmi bir an önce bitirmesi için ressamı sıkıştırmaya başladı

Günlerce aradıktan sonra Leonardo vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu Paçavralar içindeki bu adam sarhoşluktan kendinden geçmiş bir durumda kaldırım kenarına yığılmıştı Leonardo yardımcılarına adamı güçlükle de olsa kiliseye taşımalarını söyledi çünkü artık taslak çizecek zamanı kalmamıştı

Kiliseye varınca yardımcılar adamı ayağa diktiler Zavallı başına gelenleri anlamamıştı

Leonardo adamın yüzünde görülen inançsızlığı günahı bencilliği resme geçiriyordu

Leonardo işini bitirdiğinde o zamana kadar sarhoşluğun etkisinden kurtulmuş olan berduş gözlerini açtı ve bu harika duvar resmini gördü

Şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle şöyle dedi:
'Ben bu resmi daha önce gördüm'
'Ne zaman?' diye sordu Leonardo da Vinci o da şaşırmıştı
'Üç yıl önce' dedi adam
'Elimde avucumda olanı kaybetmeden önce O sıralarda bir koroda şarkı söylüyordum pek çok hayalim vardı bir ressam beni İsa'nın yüzü için modellik yapmak üzere davet etmişti'

İyi ve Kötü'nün yüzü aynıdır
Her şey insanın yoluna ne zaman çıktıklarına bağlıdır