Eğitim felsefesi diğer felsefi disiplinlerden ayrı olarak eğitimin amaçlarının meydana getirdiği ana konu üzerinde duran bir felsefi disiplindir. Eğitim felsefesine sosyal yönden bakarsak o insanların ortak hayatının doğurduğu sorun kural ve davranış kalıplarının sahip olduğu sosyal boyutlu eğitim olaylarını analiz eden bir alt bilgi dalıdır. Devlet ve hukuk felsefesi açısından eğitim felsefesi ise hukuki-resmî olarak uygulama alanı bulan eğitim ve öğretimin ana ilke ve metotlarını eleştiren bir felsefi yaklaşım tarzıdır.

Eğitim felsefesi dar anlamı içerisinde eğitimle ilgili düşünce ve uygulamaları analiz ederek yorumlayan ve bu yorumlara uygun olarak eğitimi yeniden sistemleştirmeye çalışan felsefi bir disiplindir. Fakat genel anlamı içinde eğitim felsefesi insan ve insanlığın tarihî sosyal ve kültürel varlık problemlerini inceleyen buradan elde ettiği bulgularla insanı özel çevre ve evrensel ölçülerle tanımlayan sonuç olarak da bu tanıma uygun olarak bir eğitim anlayışı öneren bilgi alanıdır.

Batı düşünce tarihi içinde insan zihninin insana çevrilmesi yani insan üzerine düşünmeye başlaması çok eskiye dayanmaktadır. İnsanın insanlarca başlı başına bir değer olarak ele alınışı sofistlerde ve özellikle de Sokrates felsefesinde ayrıntılı olarak görülebilmektedir. Örneğin Sokrates felsefesindeki düşünsel çaba bir bakıma insanın yeniden keşfedilmesini amaçlamaktadır. Bu zamanda insan evrenin merkezinde tutulmuş ve ona değer atfedilmiştir. Sofistlerde ve Sokrates felsefesinde açıkça görülen bu insana yöneliş onlardan sonraki felsefe ekollerinde de devam etmiş ve günümüze kadar gelmiştir.

Eğitim felsefesinin temelini insanların diğer hayvanlardan ayrılmasına neden olan özellikleri atmaktadır. Bu özellikler insanın temel yapıları olan biyo-psişik ve biyo-sosyal durumlarıdır. Daha da açmak gerekirse insanı insan yapan özellikler onun bedensel zihinsel sosyal ve kendini bilen yönlerinde belirmektedir. Sonuç olarak insanları diğer canlılardan ayıran en temel mahiyet onun bu özelliklerinden kaynaklanır.

İşte eğitim felsefesi; insanın yukarıda saydığımız bireysel özelliklerini kültürel ve fiziksel çevresini ve bunların aralarındaki ilişkiyi inceleyerek tanımlamakta ve açıklamakta ve açıklamaya uygun olarak belli bir eğitim düşüncesi geliştirmeye çalışmaktadır.