Ben sadece sevmeyi istedim belki de sevilmeyi.
Anlatamadım
Şimdi burada oturmuş gidişinin hesaplarını yapıyorum.
Her yer dağınık benim gibi.
Belkide güzle düşen yapraklar gibi.
Öylece kurumuş yere düşmüşüm
Birileri üstüme basmasın diye rüzgara yalvarıyorum ve oradan oraya
sürükleniyorum.
Sensiz yolumu bulamıyorum.
işte Konuşamıyorum diye yazmışım defterime saat gidişini gösteriyor.
Senden sonra ortalığı toparladım ben bana eşlik etmedi.
Öylece somurtarak oturdu köşesinde yooo ağlamadı inan ağlamadı.
Sonra oturduk beste yaptım gidişine sözsüz
Sözcükleri giderken yanında götürmüştün.
Bana ne söyleyecek ne yazacak bir şey kalmamıştı.
Mucizelere inanmazdım senden önce
Giderken inancımı da götürmüşsün ya en çok o içimi acıttı.
Gidişler değilde anlamsız sebepler üzüyor insanı.
Gidişler bu kadar basit olmamalı diyorsun.
Boşver o şarkıdaki gibi
Sensizliğin acısını sen nereden bileceksinSen hiç SENsiz kalmadın ki
Ama eminim
Bensizlikte Sensizliği aratmayacak kadar mücadelesini sürdürüyordur
beyninin tüm hücrelerinde.
Aradan zaman geçti sözcükler geri geldi.
Beste şarkıya dönüştü.
İçimde yine yeşermeye hazır çiçekler var
Gelsen dönsen dediğim zaman geride kaldı.
Herşey iken Hiçbirşeysin
Bak artık sende herkes gibisin
Paylaş