Zigon Sehpa

Bugün ordaydım
Aynı yerde aynı evde.
Aynı kapıdan girdim içeri
Tesadüf bu ya
Aynı anahtar kalmış bende.
Sandalyede yeleğini unutmuşsun
Masada kahkahanı mutfakta bardağını
Salonda duruşunu unutmuşsun
Sonra yan odada hıçkırığını
Koridorda gözyaşlarını.
Kapıda çarpıp çıkışını unutmuşsun.
Bir çiçeğin zehri düşmüş zigon sehpaya
Bir rujunun rengi düşmüş oval aynaya
O kavgadan arta kalan kırık vazoyla
İkimizin kalbi düşmüş tozlu balkona.
Duvardaki resminde gülüşün kalmış
Son içtiğin fincanda dudak izlerin
Portmantonun yanında gidişin
Kapıda bıraktığın ayak izlerin kalmış.
Yastığının üstünde saçını buldum
Posta kutusunda mektuplarını
En son dinlediğin şarkını buldum
O hicazda kalmış gözyaşlarını.
Yazan böyle yazmış demek ki
Nasıl anlam buldu sen olmayınca:
“Neyleyim köşkü neyleyim sarayı
İçinde salınan YAR olmayınca…”
Bedirhan GÖKÇE