~~
Çözdüm artık senin için bağladığım karaları
Gözyaşımda yıkadım kalbimdeki yaraları
Aşk bir uçurumdan düşmek gibidir
O yüzden sevgiliye “yar” denilir
Bir damla gözyaşımın hakkı ödenmez
Öldürmeyen her acı beni diriltir
tuzaklar kurduğumda sana
yine kendim yakalanıyorum
o dipsiz rüyalara...
sen hala uykuda...
Düş'tüm...
Düş'ümsedim...
Düş'lerimde yoruldum...
ben bir düş'tüm... düş'lerimden düş'tüm...
Ne acı…
Seni hiç unut(a)mamışım ki ben…
Eskiyen
eşyalarım arasına saklamışım yaşanmışlıkları…
Ertelemişim sensizliği bile bile…
Durmuyorum…
Parçalıyorum seni…
Kanıyor her bir yanım...
Şimdi…
Ne şarkılar ne satırlar dolusu cümleler..
Hiçbiri iyi gelmiyor sensizliğime..
Belki çığlıklarımı
susturmasam ağlasam yağmur misali damla damla…
Kimbilir unutulursun belki ozaman…
Gece' bile fazla bu akşam bana…
Öyle siyah öyle alacalı ki karanlık..
Uyumak istiyorum alabildiğine..
Kapatıyorum gözlerimi sen oluyorsun uykularım..
Açıyorum gözlerimi yalnızlığa kapılıyor düşüncelerim…
Anlamsızlığımla eş değer oluyorsun aniden…
Bakıyorum gökyüzüne bırakıyorum çığlıklarımı yıldızlara doğru…
Atıyorum seni özleyen her bir parçamı…
Yüreğimi arındırıyorum fazlalıklardan…
Bu kadar kolay olmamalı…
İçimdeki ses seni çağırıyor her darbemde…
Hep kaçtım
Bir tek kendimden kurtulamadım
En çok kendimi kanattım
Her insan yangınını içinde taşırdı
Ve hiçbir kente ait değildi hiçbir acı
Çok geç anladım
Yalnız bu şehrin ayrılıkları mı vururdu insanı
Sadece bu şehirde mi uykusuz kalırdı insan aşk acısından
Hep savaştım
Bir tek kendime yenildim
Yüreğiyleydi en büyük kavgası insanın.
Kendimden başka herkesi suçladım
Oysa hiçbir kente ait değildi hiçbir acı
Ve herkes içinde taşırdı yangınını
Kül olduktan sonra anladım...
..."Kaçma acısınlar bu son haline
Cesaretin yok dönüp gelmeye
Bundan sonra çekilip bir köşeye
Sessiz ağlamak yok hıçkırmalısın...!"
düşler avucumdan kayıp
toz zerreler halinde yere döküldü...
Paylaş