Başlangıçta yalnızca dokunmuş kumaşları kapsayan bu terim günümüzde elyafiplik ve bunlardanelde edilmiş tüm ürünleri kapsamaktadır. Elyafham maddelerinden itibaren kullanıma hazır hale gelinceye kadar yapılan işlemlerde elde edilen ana ve nihai ürünlerden ibarettir. Örneğin ;halıdokumaörme keçeleştirme –yapıştırma –tufting ile elde edilen yüzeyler ve konfeksiyon gibi terimlerdir. Tekstili ana hatlarıyla ;elyaf iplik dokuma örme konfeksiyon nakış ve non-woven olarak sınıflandırmak mümkündür.(Konfeksiyon yani hazır giyim ;Türkiye ve bazı ülkelerde ise tekstilin içinde mütalaa edilmektedir. Mensucat terimi daha çok dokuma için kullnılır.)
Tekstilde üretim mamüllerinin kullnım alanları:
1-Normal giyim dalında
2-Ev dekarasyonu
3-Sanayide teknik amaçla(Cam elyaf kumaşla yapılmış tekne vs.)
Tekstil ürümleri şekil açısından üçe ayrılır:
1-Boyuna düzenlenmiş olanlar(iplikfitilkordon ve şerit)
2-Yüzeysel düzenlenmiş olanlar(dokuma örme non-woven halı)
3-Hacimsel düzenlenmiş olan tekstil mamülleri(Kalın elyaf vatkası vb.)

Tekstil Yüzeylerinin Genel Sınıflandırılması:

Dokumalar
-Örgü Yüzeyleri -Keçeler -Lif Yüzeyli Tutturulmuş
-Kolon Dokumalar -Kağıt Kumaşlar Yüzeyler
-İplik Bağlantılı Yüzeyler -Kalanmış Yüzeyler
-Danteller -Çok Katlı Yüzeyler

Tekstil yüzeyleripliklerden liflerden veya ipliklerle liflerin kombinasyonlarından üretilir. Yapılarına göre tekstil yüzeyleri beş temel grupta toplanır:
1-Dokumalar
2-Örgü Yüzeyler
3-Kolon Dokumalar
4-İplik Bağlantılı Yüzeyler(Dikilmemiş Yüzeyler)
5-Lif Bağlantılı Yüzeyler(Dokunmamış Yüzeyler)

TEKSTİL YÜZEYLERİNİN ÖZELLİKLERİ
Tekstil yüzeyinin yapı çeşidi Şematik görünüşü İplik sistemle-rinin sayısı Elastikiyet ve esneklik Nem çekme özelliği Kullanımı
Dokuma 1. Çözgü iplik sistemi
2. Atkı iplik sistemi
Atkı ipliği çözgü ipliği ile daima dik açı oluşturur. Verev yönde elastikiyet ve esneklik vardır. Atkı ipliği yönünde az çözgü ipliği yönünde ise hemen hemen hiç yoktur. Dokuma kumaşlar örgü yüzeyli kumaşlara oranla daha az nem çekerler. Nem çekme oranı kolon dokuma ve iplik bağlantılı yüzeylerdeki gibidir. Üst giyim.
İç giyim.
Evde kullanılan tekstiller.
Çeşitli teknik alanlar.
Örgü yüzeyleri 1.Atkı iplik sistemi (tek ilmekli) ilmekler birbirlerini sarmış durumda-dır. Her yöne esnemeye uygun ve elastiktir. Örgü yüzeyler kolon dokumalar-dan iplik bağlantılı yüzeyler-den ve dokumalar-dan daha çok nem çekerler. Üst giyim.
İç giyim.
Evde kullanılan tekstiller.
Kolon dokuma 1.Çözgü iplik sistemi
İplikler kenara eğik durumda-dır. Enine esneme kabiliyeti boy yöndekine göre daha fazladır. Kolon dokumalar-da nem çekme oranı doku-malarda ve iplik bağ- lantılı yü-zeylerdeki kadardır. Kurdeleler.
Süsleme bordürleri
Şeritler
Danteller
Hasırlar

İplik bağlantılı yüzeyler
Tek iplik sistemli iplik katları
İplik katları bir birine iğnelenir.
Bağlantı yönüne olan esneklik ve elastikiyet iplik katları yönüne olandan daha azdır.
İplik bağlantılı yüzeylerin nem çekme oranı doku-ma kumaş-ların ve kolon dokumala-rının ki gibidir.
Üst giyim.
Evde
kullanılan tekstiller.
Lif bağlantılı yüzeyler İpliksiz sistem
Lifler karma karışıktır. Üretim tekniğine göre esneklikleri ve elastiki-yetleri ya azdır ya da hiç yoktur. Lif bağlan-tılı yüzeyler dokuma kumaşlara kolon dokumala-ra iplik bağlantılı yüzeylere göre daha fazla örgü yüzeylere göre ise daha az nem çekerler. Şapkalar.
Telalar.
Evde
kullanılan tekstiller.
Bir
Kere kullanılan çamaşırlar.
Giyim

ÖRMECİLİK ve ÖRME TEKNOLOJİSİ
Örmecilik ipliklerin tek başına ya da toplu-çözgülü olarak örücü iğne ve yardımcı elemanlar vasıtasıyla ilmekler haline getirilmesibunlar arsında da yan yana ve boylamasına bağlantılar oluşturulması ile bir tekstil yüzeyi elde etme işlemidir. Örme yüzeyi;ilmek oluşturma ilmeğin örme iğnesine takılması yeni ilmeğin önceki ilmek içinden çekilmesi sonucu meydana gelir.
Örme dokuları ilmek oluşum şekline göre veya kullnım amacına göre sınıflandırıl