Vakt-Î Âşk

Şimdi suskunlukla düşünmek arasında bir uçurum
Varlıkla yokluğun ücralarında bir noktayım..
Gitmekle gitmemek arasında kaybolmuşum..
Kendimi bulduğum noktanın vuslatıyım..

O kadar derine gitmeye gerek yoktur
Sadece yangın olduğunuz yere bakın dur
Sadece ateşi aşk-ı yakan yere
Sadece bir damlanın bile sizi vuslata erdireceği yere.

Şimdilerde özlem deriz yanmışlığımıza
Özledikte yandık deriz.
Peki bu özlemi hak eder mi nefsimiz.
Bu özlemle vuslata layık mı günahkâr bedenimiz.

Nefs ile yaklaştım ve kararttım tüm aydınlık ruhumu
Karanlık ve kuytularda kaybettim kurtuluşumu
Ellerimle itekledim kana kana içmeyi hayal ettiğim suyu
Şimdi âh eyleme ey bîçâre ruhum..
Belkide bu son âhu figanın…