DilinJokeri

Öldüğümde kulaklığımı mezarımın içine atsınlar ..

`Böyle olmasını istemezdim` cümlesiyle mutlu olacak tek bir kişi yoktur ..İstediğin gibi olmayan şeyler kırar eğer büker insanı ..O sözün sahibi ise belli ki yormuştur seni kalbinde bir yere minik bir delik açmıştır belki ..

Yaşamak ayağımıza pranga dolamakla eş ..Bizi inciten her olay sonrası kaçmak için sebepler yerleştiriyoruz beynimizin ceplerine. Bunu kimi zaman öyle derine gömüyoruz ki bir karar alırken aslında geçmişe attığımız çapanın ileri gitmemizi engellediğini fark edemiyoruz ..Kimi zaman yaşadığımız durumlar karşısında eski bir duvarın önüne dikilip saatlerce düşünüyoruz ..Yeniden aşık olmak gibi ölümden dönen hastalar gibi ..Sürekli içini kemiren otur oturduğun yerde diye bağıran seslere inat ..

Hakkımda hüküm verilmiş ben yokken ameliyat masasına yatırmışlar beni parça parça etmişler şimdi istesem de toplayamam kendimi birleştiremem dağılan parçalarımı ..Birleştirsem de eskisi gibi olmaz artık ..Kafka da Atay da kurtaramaz beni ..

İnsan bazen tanıdıklarından ümidi keser ; hastalıklı düşünceleri karanlık dünyası onu yalnızlığa mahkum etmiştir bilir ..Ama bir yerlerde tanımadığı bir kimsenin kendisininkilere benzer ''önemsiz sorunları'' olduğunu görür ..Artık daha az yalnız hissetmektedir kendini ..Gerçekte bi şey değişmemiş ve bu yalnızca bir hissediş ise de iyi gelir ona ..
Teşekkürler yeniden !.