DilinJokeri
17.04.2011, 18:46
Françis’e acemi diyorlar ama..
Mastırşef mübarek.
“Türkiye patlıcan ülkesi” dedi.
Ukrayna, portakal devrimi.
Gürcistan, gül devrimi.
Kırgızistan, lale devrimi.
Tunus, yasemin devrimi.
Mısır, zaten adı üstünde.
Bizimki ne olmuş oldu böylece?
Patlıcan devrimi.
Bu saatten sonra kimse çıkıp da, “muz cumhuriyeti” diyemez artık bize.
Hükümet mesela..
İmambayıldı.
Çankaya?
Hünkârbeğendi.
CHP-MHP desen..
Musakka’cı.
Vay efendim imambayıldı’da kıyma bile yokmuş da, bu iş zeytinyağlı olmazmış filan.
(Siyah Türk’üz, Beyaz Türk’üz diye, renkli demeçler verirken, zart diye üstü çizilen mebuslarımızın suratı? Mor.)
BDP, oturtma..
En son polise oturttular.
(İnsanın yazarken bile ağzı sulanıyor... Sanırım o nedenle, hamarat Sabahat’ın parmaklarını yedi o emniyet amiri.)
İmralı aşçısı ise, millete nasıl hazmettiririz diye kendisine akıl danışan takunyalılara, tarif yazdırıyor ha bire.. Beni buradan çıkarıcan, çıkarmazsan, döşücem mayını, pat’lıcan.
AB’cidir topan..
Şerefli basınımız, sofraya oturacağını zanneden ahaliyi iştaha getirmek için şapırdata şapırdata yazar durur: Belki yarın, belki yarından da yakın, Brüksel lahanasının yerini alacak, topan patlıcanım.
Öküzün bile yemediğini gençlerimize yedirmeye çalışarak, kibar kibar, “Şifre var ama, sehven, işgüzarlığımıza geldi, özür dileriz, affedersiniz, pardon” diyen ÖSYM Başkanı Profesör “Ali” Demir, ne pişirmeye çalışmış oluyor? Alinazik.
Tufaya getirilen gençlerin “Şifrecinin canı can da, benimki patlıcan mı?” diye sorması ondan.
Alinazik rezaleti itiraf ettiğine göre.. Tatmin olanlardan, avanta bulgur-makarna yerine, hangi yemeği bekliyoruz şimdi? Kızar’tma.
Gak dedi, şak şak şak.
Guk dedi, şak şak şak.
Şakşuka değil de, nedir bu şekerim?
Neyse ki, imambayıldı yerine karnıyarık’la ekürisi cacık’ı ikram etmediler Françis’e..
Maazallah, “Türkiye hıyar ülkesi” de diyebilirdi..
Yılmaz Özdil
Mastırşef mübarek.
“Türkiye patlıcan ülkesi” dedi.
Ukrayna, portakal devrimi.
Gürcistan, gül devrimi.
Kırgızistan, lale devrimi.
Tunus, yasemin devrimi.
Mısır, zaten adı üstünde.
Bizimki ne olmuş oldu böylece?
Patlıcan devrimi.
Bu saatten sonra kimse çıkıp da, “muz cumhuriyeti” diyemez artık bize.
Hükümet mesela..
İmambayıldı.
Çankaya?
Hünkârbeğendi.
CHP-MHP desen..
Musakka’cı.
Vay efendim imambayıldı’da kıyma bile yokmuş da, bu iş zeytinyağlı olmazmış filan.
(Siyah Türk’üz, Beyaz Türk’üz diye, renkli demeçler verirken, zart diye üstü çizilen mebuslarımızın suratı? Mor.)
BDP, oturtma..
En son polise oturttular.
(İnsanın yazarken bile ağzı sulanıyor... Sanırım o nedenle, hamarat Sabahat’ın parmaklarını yedi o emniyet amiri.)
İmralı aşçısı ise, millete nasıl hazmettiririz diye kendisine akıl danışan takunyalılara, tarif yazdırıyor ha bire.. Beni buradan çıkarıcan, çıkarmazsan, döşücem mayını, pat’lıcan.
AB’cidir topan..
Şerefli basınımız, sofraya oturacağını zanneden ahaliyi iştaha getirmek için şapırdata şapırdata yazar durur: Belki yarın, belki yarından da yakın, Brüksel lahanasının yerini alacak, topan patlıcanım.
Öküzün bile yemediğini gençlerimize yedirmeye çalışarak, kibar kibar, “Şifre var ama, sehven, işgüzarlığımıza geldi, özür dileriz, affedersiniz, pardon” diyen ÖSYM Başkanı Profesör “Ali” Demir, ne pişirmeye çalışmış oluyor? Alinazik.
Tufaya getirilen gençlerin “Şifrecinin canı can da, benimki patlıcan mı?” diye sorması ondan.
Alinazik rezaleti itiraf ettiğine göre.. Tatmin olanlardan, avanta bulgur-makarna yerine, hangi yemeği bekliyoruz şimdi? Kızar’tma.
Gak dedi, şak şak şak.
Guk dedi, şak şak şak.
Şakşuka değil de, nedir bu şekerim?
Neyse ki, imambayıldı yerine karnıyarık’la ekürisi cacık’ı ikram etmediler Françis’e..
Maazallah, “Türkiye hıyar ülkesi” de diyebilirdi..
Yılmaz Özdil