errool
24.08.2010, 11:24
Kacamak yasiyoruz. Herseyden, bazen kendimizden bile kaciyoruz. Duygularimizi paylasmak
nedense zor geliyor bize..Kendimiz bile yasayamiyoruz ki...
Hep icimize atiyoruz sevgileri, huzunleri, mutluluklari. Bagirip, cagirip hani derler ya
"bardaktan bosalircasina yagan yagmur gibi " aglayamiyoruz bile. Utaniyoruz. Kizginliklarimizi
hep icimize atiyoruz.
Aslinda kendimize kiziyoruz. Karsimizdakinin hic sucu yok. " Sadece o, O'nun dusuncesi "
diyemiyoruz. Gordugumuz her iyilik ve kotulugun bizden kaynaklandigini anlayamiyoruz.
Volkanlar patliyor icimizde sonduremiyor, gozyaslarimizi icimize akitiyoruz.
Gormuyoruz, kor degiliz sadece bakiyoruz. Cevremizdekileri sadece hareket eden birer
obje olarak degerlendiriyoruz. Dogan gunesin sicakligini, ruzgarin getirdigi oksamayı, kus sesindeki
canliligi ve hayati hep kaciriyoruz. Ruhumuzu bir yerlerde biraktik, bulamiyoruz. Cok hizli
gidiyor, dinlenemiyoruz. Herkes ama herkes, hersey ustumuze ustumuze geliyor...
Korkup kaciyoruz.
Sevemiyoruz... Sevgilerimizin bile sebebi cikar iliskisine dayali. Hep birseyler bekliyoruz
karsimizdakinden. Peki... Ne veriyoruz? Arkadasligi bile beceremiyoruz. Bazen bir merhaba
demek bile zor geliyor. " O bana dun selam vermemisti, ben neden vereyim " bile diyebiliyoruz.
Aslinda kendimizle inatlasiyoruz. Egomuz daima ustun geliyor. Sebebini bilmiyoruz..
Dusunmuyoruz gelecegimizi, gecmisimizi, icinde bulundugumuz ani bile dusunmuyoruz.
Hep gel gec iliskilerde gozumuz. Hep baskasi olmakta. Kendi benligimizi kaybettik.
Tanimiyoruz icimizdeki beni. Ne istedigimizi, ne bekledigimizi bile bilmiyoruz. Kendimizden bile
kaciyoruz. Yuzlesemiyoruz kendimizle...
Elestiride dozu kacirmaktan korkmuyoruz ama kendimize yoneltilen elestirileri saldiri
olarak algiliyoruz. Hayatin tum yanlişlari hep bizim disimizda..
Bir tebessumu bile cok goruyoruz karsimizdakine. Bilmiyoruz, aslinda o cok
gordugumuz tebessumun kendimize verdigimiz en degerli hazine oldugunu...
Hayatta her sey size bagli,
Sen istersen dunya daha guzel,
Sensin tum guzellikleri yansitan,
Diger olan biten hersey sadece arac,
Yani sen varsan her sey var,
Kendini tanimaktan geciyor her sey,
Bir tebessumle basliyor guzellikler,
Sabah yataktan kalktiginda aynada
kendine tebessüm et,
Ve gunaydin dileklerini ilet kendine...
gozlerini kapat, hayatin seslerini dinle,
Yeni bir gun, her yeni gun seninle birlikte var.
Ruhun biryerlerde seni bekliyor,
Bul onu..
Hisset tum hissettiklerini,
Bak nasil degisecek hayat...
nedense zor geliyor bize..Kendimiz bile yasayamiyoruz ki...
Hep icimize atiyoruz sevgileri, huzunleri, mutluluklari. Bagirip, cagirip hani derler ya
"bardaktan bosalircasina yagan yagmur gibi " aglayamiyoruz bile. Utaniyoruz. Kizginliklarimizi
hep icimize atiyoruz.
Aslinda kendimize kiziyoruz. Karsimizdakinin hic sucu yok. " Sadece o, O'nun dusuncesi "
diyemiyoruz. Gordugumuz her iyilik ve kotulugun bizden kaynaklandigini anlayamiyoruz.
Volkanlar patliyor icimizde sonduremiyor, gozyaslarimizi icimize akitiyoruz.
Gormuyoruz, kor degiliz sadece bakiyoruz. Cevremizdekileri sadece hareket eden birer
obje olarak degerlendiriyoruz. Dogan gunesin sicakligini, ruzgarin getirdigi oksamayı, kus sesindeki
canliligi ve hayati hep kaciriyoruz. Ruhumuzu bir yerlerde biraktik, bulamiyoruz. Cok hizli
gidiyor, dinlenemiyoruz. Herkes ama herkes, hersey ustumuze ustumuze geliyor...
Korkup kaciyoruz.
Sevemiyoruz... Sevgilerimizin bile sebebi cikar iliskisine dayali. Hep birseyler bekliyoruz
karsimizdakinden. Peki... Ne veriyoruz? Arkadasligi bile beceremiyoruz. Bazen bir merhaba
demek bile zor geliyor. " O bana dun selam vermemisti, ben neden vereyim " bile diyebiliyoruz.
Aslinda kendimizle inatlasiyoruz. Egomuz daima ustun geliyor. Sebebini bilmiyoruz..
Dusunmuyoruz gelecegimizi, gecmisimizi, icinde bulundugumuz ani bile dusunmuyoruz.
Hep gel gec iliskilerde gozumuz. Hep baskasi olmakta. Kendi benligimizi kaybettik.
Tanimiyoruz icimizdeki beni. Ne istedigimizi, ne bekledigimizi bile bilmiyoruz. Kendimizden bile
kaciyoruz. Yuzlesemiyoruz kendimizle...
Elestiride dozu kacirmaktan korkmuyoruz ama kendimize yoneltilen elestirileri saldiri
olarak algiliyoruz. Hayatin tum yanlişlari hep bizim disimizda..
Bir tebessumu bile cok goruyoruz karsimizdakine. Bilmiyoruz, aslinda o cok
gordugumuz tebessumun kendimize verdigimiz en degerli hazine oldugunu...
Hayatta her sey size bagli,
Sen istersen dunya daha guzel,
Sensin tum guzellikleri yansitan,
Diger olan biten hersey sadece arac,
Yani sen varsan her sey var,
Kendini tanimaktan geciyor her sey,
Bir tebessumle basliyor guzellikler,
Sabah yataktan kalktiginda aynada
kendine tebessüm et,
Ve gunaydin dileklerini ilet kendine...
gozlerini kapat, hayatin seslerini dinle,
Yeni bir gun, her yeni gun seninle birlikte var.
Ruhun biryerlerde seni bekliyor,
Bul onu..
Hisset tum hissettiklerini,
Bak nasil degisecek hayat...